قطعه شعری از شاعره  سیده هاجر حسینی در وصف شهدای بخش دیشموک:

 

سپاس است بهر خداوند ناس*****که جز او کسی را نشاید سپاس

                                               

خداوند کرسی خداوند عرش*****خدای شهیدان، خداوند بخش  

                                          

سخن گویم از رستم بی نشان*****زفردوسی و آن یل سیستان    

                                       

کنون صدهزار است رستم به پای*****به هر شهر و هرکوی و هر روستا   

                                   

دلیرانه بر حفظ دین و وطن*****گرفتند جانها بر کف مرد و زن              

                          

نویسم کنون بنده با قلب پاک*****زپاکان بی باک این آب و خاک    

                                       

زمردان دیشموک از عشق مست*****سخن آورم هرچه در طبع هست      

                                  

در آغاز گفتار و اول کلام*****تبرک بجویم من از آبدام        

                                       

بگویم زایثار و سادات پنج*****که هستند در خاک مانند گنج      

                                  

نخست است وحدانی و آسمار*****ثبات است در خاک و صلح برقرار   

                                  

و آسی شهیدی از این خاندان*****که تا حشر نامش بود جاودان        

                                             

زسیف اله هم تو دمی یاد کن*****و یادی زتربالی راد کن

 

عزیز دبستان یل صف شکن*****که خوبی او ورد هرانجمن  

                                                    

زبهروز گویم من اینک زجای*****که دشمن فتاد از غرورش زپای

 

بود حجت الله از این سرزمین*****زند مهر دلدادگی بر جبین

 

دگر رهرو پاک حق اسفرم*****شهید شجاعت کز آن دم زنم

 

بگویم ز داشاد و از راه او*****زلالت رسانده به خاک عدو

 

و اینک بگویم زعلیداد پار*****زپاکان جان برکف این دیار

 

زآنان که با خون وضو کرده اند*****خدا را خدا جستجو کرده اند

 

دریغا زنادیدن باقری*****کند بر ملائک چنین سروری

 

علیِ نظر شاه مردان جنگ*****به قلب عدو همچو تیر خدنگ

 

ره انجام همسنگری دیگرش*****زداغش چنان قد کمان مادرش    

                                                                 

نقی دیگرش، نام حاتم نیا*****به فقدان اوییم صاحب عزا

 

زپیلسته ی راد، مرد جوان*****چو رستم یلی بوده در آن زمان   

                                                       

درودی به عنبری کم نظیر*****محمدنسب شیرمردی دلیر

 

همی بوی گل از وی آید مشام*****محمد زمان است و تاراج نام

 

خیرالله پرواز مولای ایثار است*****در راه روح‌الله محکم به پیکار است

 

  گویم زارغنده او هم حسینی بود*****او رهروی مشتاق بهر خمینی بود   

                              

قمصور افروغ و وصف رشادتها*****راه شهیدان را باید بپوییم ما

 

ز رفتاری بگویم وصف و حالش*****نباشد بعد از اینها کس مثالش

 

پذیرش حسین شیرمردی شجاع*****که با خاکیان کرد زودی وداع 

 

بگویم ز پرچی و مردان مرد*****مثالش نبوده یلی در نبرد      

                                                                                               

ز پورنگ هم یاد سازم بسی*****عجایب دلیری عجایب کسی

 

محمدحسین معتقد هست به نام*****شراب شهادت رسانده به کام

 

 و قاسم حسینی زبهر علوم*****همان چهره پاکباز و خدوم

 

 و یار دیگری هم آفریدون*****ندیده همچو نقشش چرخ گردون

 

 ز جبار دارایی و بعد از آن*****نمانده گلی در دل بوستان

 

   بگویم در آخر به حسن ختام*****اندخس شهید است و نامش غلام

 

  غلام رضا شاه مشهد نشین*****که دارد چه دلها به زیر نگین

 

 شراب شهادت گوارایتان*****ز وصف شما کی برآید زبان

 

شهادت لایق روی شما باد*****شفاعت بر گنه کاری چو ما باد

 

خدایا تو این 29 مرد خوب*****که کردند در خاک ایران غروب

 

به رضوان بده جایگاهی بلند*****همان جایگاهی که نیکان بوند