پایگاه خبری شهرستان کهگیلویه، جهانگیر ایزدپناه

باران و سرسبزی طبیعت و وجود محصولات کشاورزی و علوفه ی دیمی در یک سرزمین به خودی خود نعمت بزرگی است اما عواقب حاشیه ای هم دارد که از نظر جامعه شناسی ، مردم شناسی و رفتاری - تربیتی و نحوه ی فکر و تلاش می تواند بر مردمان آن سرزمین تاثیری منفی هم داشته باشد .

در عصر حاضر که تصمیم گیری و اقدام و فعالیت های اقتصادی عمرانی بر پایه ی مدیریت واطلاعات و تجزیه و تحلیل آن ها صورت می گیرد ولازمه ی هر گونه عمران و آبادی و رشد اقتصادی بشمار می آید جوامع یا قوم و سرزمینی که نتوانند طرز تفکر تکیه بر شانس و اقبال گرایی را به چالش بکشند ، لطمات جبران ناپذیری خواهند دید . 

مردم استان ما ( کهگیلویه وبویراحمد) و دیگر استان های لرنشین که شرایط ما را داشته و دارند دهه ها و قرن ها بنا به شرایط جغرافیایی و طرز معیشتی خود ، جوامع اقبال گرا یا شانس گرا به حساب می آیند زیرا عمده محصولات کشاورزی و علوفه ای - دامی آن ها بر پایه ی دیم بوده اگر باران کافی بود سالی خرم و پربرکت از نظر کشاورزی – دامی داشته اند و اگر خشکسالی بود دچار تلاطم و فلاکت های بسیاری بوده اند و همیشه به انتظار اقبال و شانس بارش باران چشم دوخته اند وانرا جایگزین مقوله کار وچاره جویی نموده اند .

این طرز تفکر اقبال گرایی و شانس آوری در دراز مدت یک نوع نگرش را باعث شده که باید از نظر روحی – رفتاری و تربیتی و فرهنگی به چالش کشیده شوند . استان هایی نظیر یزد ، اصفهان ، اذربایجان، تهران و .... گرچه همیشه سپاسگزار و خوش حال از بارش بوده اند ولی زندگی و فعالیت اقتصادی شان همانند استان ما دارای وابستگی تام و مستقیم به بارش نزولات آسمانی نیست و چاه ها و قنات ها و .... را ایجاد نموده که در نهایت خشکسالی بر عمق آن ها می افزایند و مشکل را تا حدی بر طرف می کردند و تلاش و رشد اقتصادی خود را محدود به کشاورزی – دامی آن هم از نوع دیم ننمودند و به صنعت هم روی آورده اند .

قصد من این نیست که همه ی مشکلات و عدم توسعه صنعتی – کشاورزی جوامع و قوم لر را به گردن شرایط جغرافیایی و زیستی شان بیندازم و عدم توجه کافی حکومتگران به سرمایه گذاری و ایجاد زیر ساخت های صنعتی را نادیده بگیرم بلکه خواسته ایم به آن چه که به تغییر رویه خودمان لازم است بپردازیم و هدف ریشه شناسی فرهنگ ومدیریت کاری مردم مان خود میباشد .

البته این اقبال گرایی و تکیه بر شانس بطور نسبی شامل ساکنان فلات ایران ( بطور کلی )می شود که بتدریج این روحیه را به چالش کشیده اند ولی در جوامع لر میزان چالش و غالب آمدن بر آن چشمگیر نبوده . البته این فائق آمدن بدون تغییر زیر ساخت جامعه و تبدیل شدن به جامعه ای صنعتی کمتر امکانپذیر است زیرا این خصیصه و رفتار فرهنگی بر یک زیر ساخت اقتصادی شکل گرفته و لزوم ایجاد زیر ساخت صنعتی را می طلبد . -- تقدیر گرایی سطحی که اهمیت تلاش و تصمیم های همه جانبه و عملی را کمرنگ وتحت الشعاع قرار می دهد هم مشکل دیگری است که جامعه ما بطور کلی با آن دست به گربیان است و بحث دیگری را می طلبد . 

علاوه بر عوامل مذکور و نبود زیر ساخت های اقتصادی کافی باید به عواملی نظیرتکیه بر ستیز بیشتر و تعامل کمتر قوم لر با حکومت های مرکزی در ادوار گذشته و عواقب اقتصادی – اجتماعی آن نیز اشاره کرد زیرا خیلی از مواقع ستیز قابل اجتناب بوده و تعامل می توانست مثمر ثمرتر باشد . 

تعامل سازنده و نه تسلیم و تحقیر خود یکی از راه های مهم رسیدن به خواسته های یک جامعه است .

کوچ نشینی و سکونت موقت مردم در محل های مختلف در ادوارگذشته هم نوعی عدم دلبستگی به عمران و آبادی و ایجاد تأسیسات را بدنبال داشته است .