به گزارش پايگه خبري تحليلي كهگيلويه به نقل از  شبکه اطلاع رسانی راه دانا حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب دقایقی پیش در اجتماع پرشور زائران و مجاوران در رواق امام خمینی(ره) حرم حضرت ثامن الحجج(ع) به ایراد سخنرانی پرداختند. 

مهمترین محور‌های سخنرانی مقام معظم رهبری به شرح ذیل است: 

* نوروز باستانی نوروز پادشاهان و فرصتی برای سلاطین و حکام مستبد بود تا عظمت ظاهری خود را به رخ ملت‌ها بکشانند.

*امروز بعد از گذشت قرن‌ها، امروز نوروز بهانه و وسیله‌ای است برای ارتباط قلبی میان مردم و میان مبدأ عظمت و عزت یعنی ذات مقدس باری تعالی. در نوروز ایرانی حقیقت نوروز یک حقیقت مردمی است. مردم به مناسبت نوروز با یکدیگر با صفا و محبت رفتار می‌کنند.

* نوروزی که امروز ما داریم، نوروز باستانی نیست بلکه نوروز ایرانی و نوروز ملت مسلمانی است که از قالب این مراسم کهن، توانسته برای خود سرمایه‌ای فراهم کند و به سمت هدف‌های خود پیش برود. 

* نماز با آن همه راز و رمزی که در حقیقت نماز نهفته است که معراج مومن است، وسیله سعادت است، از همه اعمال برتر و بالاتر است. حتی نماز دارای جنبه اجتماعی نیز هست. آن هم این است که مسلمانان به وسیله نماز، یکایک آن‌ها با یک مرکز واحدی در تماس می‌شوند. در آن واحد در وقت نماز همه مسلمانان در همه نقاطی که دنیای اسلام گسترده است، دل را به یک مرکز واحدی متصل می‌کنند. این اتصال همه دل‌ها به یک مرکز واحد یک مسئله اجتماعی و نظام‌ساز است. معین‌کننده و شکل‌دهنده هندسه نظام اسلامی است. 

* زکات که دارای جنبه‌های فردی است  و گذشت انسان را و اعطای ما یحب را به انسان می‌آموزد که این یک تجربه و آزمون بسیار بزرگ است، یک ترجمان اجتماعی دارد و آن هم این است که زکات به معنی مطلب انفاقات است. جنبه اجتماعی و نظام‌سازی زکات، این است که انسانی که در محیط اسلامی و در جامعه اسلامی برخوردار از مال دنیوی است خود را متعد می‌داند و مدیون می‌داند. طلبکار نمی‌داند بلکه بدهکار جامعه اسلامی می‌داند. 

* امر به‌معروف و نهی از منکر، به نوعی زیربنای همه حرکات اجتماعی اسلام است. امر به معروف به معنای این است که همه مومنان در هم نقاط عالم مردم را به سمت کارهای نیکو حرکت دهند و نهی از منکر یعنی از پلشتی‌ها و زشتی‌ها دور بدارند. 

* معنای مهم امر به معروف و نهی از منکر، نباید منحصر کرد به مسائل زیرنصاب اهمیت. برخی تصور می‌کنند امر به معروف و نهی از منکر منحصر می‌شود به این که به فلان زنی یا فلان مردی که فرع دینی را رعایت نمی‌کند تذکر دهد، البته این‌ها هست اما مهمترین قلم امر به معروف این ها نیست.  مهمترین امر به معروف و نهی از منکر عبارت است از امر به بزرگترین معروفات و نهی از بزرگترین منکر‌ها.

* بزرگترین امر به معروف ایجاد نظام اسلامی و حفظ نظام اسلامی است. معروفی بالاتر از ایجاد و حفظ نظام اسلامی نداریم. هرکسی در این راه تلاش کند آمر به معروف است.

* حفظ عزت و ابروی ملت ایران بزرگترین معروف است. اعتلای فرهنگ و سلامت محیط اخلاقی، محیط خانوادگی و تکثیر نسل و تربیت نسل جوان آماده برای اعتلای کشور، رونق دادن به اقتصاد و تولید، همگانی کردن اخلاق اسلامی،‌ گسترش علم و فناوری، استقرار عدالت قضایی و عدالت اقتصادی، مجاهدت برای اقتدار ملت ایران و فراتر از آن اقتدار امت اسلامی و تلاش و مجاهدت برای وحدت اسلامی مهمترین معروف‌ها هستند؛ همه موظفند در این راه تلاش و امر کنند. نقطه مقابل از این‌ها منکر‌ها ست.

* ابتذال اخلاقی، کمک به دشمنان، تضعیف نظام اسلامی، تضعیف فرهنگ اسلامی، تضعیف اقتصاد و علم و فناوری از مهمترین منکرات است. 

* اسلام از ما با هر منشاء اجتماعی و هر سلیقه اجتماعی ‌می‌خواهد، هم‌ا‌فزایی و انسجام و به یکدیگر کمک کردن را. دولت‌ها در نظام اسلامی باید موردحمایت مردم قرار گیرند. حتی از سوی کسانی که به این شخص خاص در دولت رای ندادند از سوی آن‌ها هم باید مورد پشتیبانی و حمایت قرار بگیرند این حرف حقیقی و لب معنای انسجام اسلامی در کشور اسلامی ماست. همه باید به عنوان یک واحد با دولتی که مسئول کار است و بر سر کار است اتحاد کلمه نشان دهند و کمک کنند. مخصوصا در آن مواردی که کشور با مسائل مهم و چالش ‌های مهمی روبه روست. 

* امروز وظیفه همه آحاد ملت این است که از مسئولین کشور، از مسئولان دولتی حمایت کنند. این مخصوص این دولت نیست بلکه مربوط به همه دولت‌هاست. همه دولت‌ها دغدغه اساسی آن‌ ها حل مشکلات مردم است. ممکن است توانایی‌های مختلف داشته و یا سلایق مختلفی داشته باشند بلکه هدف در همه این ها است که در دوره مسئولیت خود بتوانند در حد توان مشکلات کشور را حل کنند. 

* هر دولتی که در چارچوب قانون اساسی بر سرکار بیاید دولت مشروع است. مهم نیست که چه قدر و چه نسبتی از آحاد رای دهندگان به آن رئیس جمهور یا این رئیس‌جمهور رای دادند. 

* هر دولتی منتقدینی دارد. این دولت هم منتقدانی دارد. دولت‌های قبل هم داشتند. تا اینجا هیچ اشکالی ندارد؛ کسانی هستند که این رفتار و حرف و سیاست را قبول ندارند منتقد هستند و انتقاد می‌کنند اما انتقاد ها باید در چارچوب منتقی باشد.

*بنده نیز به دولت‌های گوناگون انتقاد داشتم و تذکر دادم. در هیچ موردی که به نظرم جای عیب بوده خودداری از تذکر نکردم ولی در وضع و موقعیت و در شکل مناسب ابراز داشتیم. تذکر دادن هیچ اشکالی ندارد اما این تذکر بایستی طوری باشد که اعتماد عمومی را از کسانی که مسئول هستند و مشغول کارند سلب نکند. باید جوری باشد که موجب بی اعتمادی حقوقی نشود. اهانت وجود نداشته باشد. روش‌های خشم آلود وجود نداشته باشد بلکه همه با برادری اسلامی به مسئله ارتباط میان دولت و ملت نگاه کنند و با آن شیوه رفتار کنند. 

* مردم باید با دولت با نگاه همراهی و مهربانانه و با نگاه همدلی سخن گفت و هم مسئولان کشور. در 3 قوه باید آن‌ها با منتقدان خود و کسانی که انتقاد می‌کنند، رفتار مناسبی داشته باشند، آن‌ها را تحقیر نکند. تحقیر مخالفان از سوی مسئولان خلاف تدبیر و حکمت است. 

* من مردم عزیز را به بی‌تفاوتی دعوت نمی‌کنم به نظارت نکردن دعوت نمی‌کنم بلکه به اهتمام به مسائل اصلی کشور دعوت می‌کنم اصرار می‌کنم برخورد‌ها تحقیر آمیز نباشد. نه از سوی مردم نسبت به مسئولان و نه از سوی مسئولان نسبت به منتقدین. دلواپس بودن جرم نیست. دغدغه بودن جرم نیست. می‌توان برخی احساس دلواپسی و دغدغه مندی کنند اما این به معنای متهم کردن و نادیده گرفتن زحمات و خدمات نباشد. 

* دولت و طرفداران دولت و کسانی که ابراز دغدغه و دلواپسی می‌کنند،‌ اهانت نکنند. بنده قبلا هم گفتم از همه دولت‌ها حمایت کردم و می‌کنم. از این دولت‌ هم حمایت می‌کنم البته چک سفید امضا هم به کسی نمی‌دهم. نگاه به عملکرد‌ها می‌کنم و برحسب عملکرد قضاوت می‌کنم. 

* امروز هم چالش‌هایی پیشروی ماست و هم فرصت‌های بسیاری پیشرو داریم.