گفت وگوی خبرنگار سایت تخصصی زنان استان کهگیلویه وبویراحمد (ایل بانو)با ناهید میهن خواه دختر معلول موفق یاسوجی که معلولیت نتوانسته است مانعی برای پیشرفت هایش باشد را در زیر بخوانید:

1-لطفا خودتون رومعرفی کنید؟

جواب:ناهید میهن خواه هستم متولد سال 1358،دارای مدرک کارشناسی علوم تربیتی ،که  از ناحیه دو تا پا معلول هستم.

2-چند سال و با کمک چه کسانی این مرکز را راه اندازی کرده اید؟

جواب:سال 86 و به تنهایی و با حمایت سازمان بهزیستی این مرکزحرفه آموزی دخترانه آینده روشن را راه اندازی کردم.

3-هدف شما ازانتخاب این کار چه بوده است؟

جواب:اینکه یک مکان مناسبی برای بچه های معلول هم نوع خودم برای کار،آموزش و تفریح فراهم کنم.

4- آیا معلولیت محدودیت است؟

جواب:نه اصلا از کجا معلوم که اگر فردسالمی بودم پیشرفتی به اندازه حالا داشتم؟

5-چند فرزند هستین وشما چندمین فرزند خانواده هستید؟آیا خواهروبرادری معلول شبیه خودتون درخانواده دارید یا نه؟

جواب:8فرزند ومن فرزندم 7خانواده هستم وتنها فرزند معلول خانواده هم خودم هستم .

6-الگوی شمادرزندگی وکار چه کسانی بوده اند؟

جواب:استادم آقای حمید اعرابی که خودشان هم مشکل جسمی دارند وخواهرم که همیشه و همه جا بسیار حمایتم کردند.

7-جای چه چیزی درزندگی یک معلول خالیه؟

جواب:قبول کردن آنها توسط خانواده و جامعه

8-نگاه یک معلول نسبت به محیط اطرافش چگونه است؟

جواب:بسیار دردناک و قابل قبول نیست بنظر خودم.

9- حاضرید این شغل رو با کدام شغل عوض کنید؟

جواب:مددکاری برایم بسیار جالب و شیرین است وکمک کردن به قشرخاص جامعه رو دوست دارم.

10-حمایت نهاد های مربوطه از معلولین چگونه است؟

جواب:تاچندسال قبل خود سازمان بهزیستی حمایت بسیار خوبی برای بچه ها بود و بعضی ارگان ها درحال حاضر هم نقش خوبی دارند اما باز هم بسیار امیدوارکننده نیست .

11-شما درکارگاهتون معمولا چه کارهایی انجام میدهید؟

جواب: دوخت سفارش بیمارستان های استان و عروسک سازی و گل سازی، گلیم بافی ،برگزاری جشن ها و مراسمات ،تفریح برای بچه هاو...

12-ازاینکه برا شادی کودکان عروسک می سازید چه احساسی دارید؟

جواب:چون عروسک به نوعی فردی می شود و درست کردن آن زندگی بخشیدن است و امید و آرزوی بچه ها را تقویت می کند احساس خوبی بهم دست میده.

13-چه چیزی شما رو شاد و چه چیزی شما رو ناراحت میکنه؟

جواب:کارهایی که برای معلولین صورت میگیره و موفقیت معلولین برایم بسیار شادی آوراست وبرخورد بد آدما وعدم پذیرش معلولین به شدت آزارم می دهد.

14-به نظر شما زیرساخت ها وفضای شهری برای ترددمعلولان چگونه است ؟

جواب:اصلا مناسب نیست من خودم خیلی با این مشکل مواجه هستم.

15-ارتباط شما با بازار کار وفروش کارهاتون چگونه است؟

جواب:تابخوادبازار کار برای این نوع کارها و دست ساز این بچه ها ایجادبشه بسیار سخته.تازه دراستان کارهایی صورت گرفته وامیدی ایجاد شده است.

16-اگرمدیرکل بهزیستی بودیداولین کاری که برای معلولین انجام می دادید چه بود؟

جواب:حاضرنبودم مدیری را بپذیرم برای اینکه مدیریت کار سختی هست وشاید من نتوانم توقعات مردم را اجرایی کنم ودل کسی ازم گرفنه می شد.

17-آیا معلولان خودشان راباوردارند؟

جواب:زیاد نه؛چون برخورد جامعه با آنهابه گونه ای نیست که بشود خودشان راباورکنند.

18-چندنفر دراین مرکز مشغول هستند و از چه گروهی هستند؟

44نفر،همه ازبچه های معلول هستند.

19-بزرگترین آرزوی شما چیست؟

جواب:باورداشتن وقبول کردن معلولین توسط جامعه برای کار وزندگی و ورود به اجتماع.

20-بزرگترین توانایی شما که به اون افتخار می کنید؟

جواب:تلاش وپشتکارم که با وجود همه مشکلات وسختی های سر راهم باز هم کارم را ادامه می دهم .

21-ازاینکه یه عده از بچه های هم نوع خودتان رادور هم جمع کرده اید واز آنها حمایت می کنیدچه حسی دارید؟

جواب:شادی آنها حس امید وزندگی به من میدهد و هر بار با آموزش و یادگیری آنها حس زندگی نو در وجودم رشد می کند.

22-دلخوشی های شما درزندگی چیست؟

جواب:مادر ،خواهرم و کارم که شاید باعث خوشحال شدن یک نفر شود.

23-وضعیت بیمه شما چگونه است؟

جواب:هم خودم وهم پرسنل کارگاه بیمه داریم.

صحبت های پایانی شما؟

تشکر ویژه از خبرنگاران وصداوسیمای استان دارم که همیشه خواهان انعکاس درد دل این بچه ها بوده اند واز مسئولین سازمان بهزیستی استان وشهرستان که بسیار کمک کار و مشوقم بودند و از مسئولین بیمارستان های استان که لطف ویژه ای داشتند در دوخت وتهیه لباسهای این مراکز از توانمندی های این بچه ها استفاده وحمایت کردند نهایت تشکر و قدردانی را  دارم.