به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کهگیلویه؛ محمود محمدی فعال رسانه و فضای مجازی- گاهی متوجه نمی شویم که چقدر زود دیر می شود و شاید فرصت ما هم کوتاه باشد، که اگر چنین بود قطعا شاید امروزمان از دیروز بهتر بود.

این تلنگرهاست که بسیار سودمند است و برای ما ماندگار می شود، و امید می بندیم که بتوانیم پر مایه تر توشه بهتری برای خودمان مهیا کنیم و خوبی هایمان را بیشتر نثار دیگران کنیم.

چندسالی بود که او را بهتر می شناختم، بیشتر از آن چیزی که فکرش را بکنم در دلم می نشست و سادگی و صفای باطن عجیبی برای من داشت.

کوچک تر که بودیم گزارشهایش در تلویزیون و شبکه دنا ما را به وجد می آورد و شاید بی راه نگفته باشم که نام خبر شبکه دنا با یاد او در آمیخته شده باشد.

او خود را سرباز کوچک نام می نهاد و هر بار در گزارش هایش و بعضا گفتن نگین های مشهورش التماس دعا می گفت و این یعنی شکست ساختارهای رایج خبری که شاید برند معروف خواهش نیک بود.

سالیان اخیر تمام تلاشش را می کرد تا بتواند این علم و هنر را به دیگران منتقل کند، دوست داشت هر آنچه در سینه دارد به یادگار در سینه های دیگران بجای بگذارد و شاید این مهمترین دلیلی بود که فرزندش را در این مسیر قرار داد.

سید داستان ما از آن کهنه کار های به دل نشین بود که یکجا آرام و قرار نداشت و همیشه پر جنب و جوش بود، هیچ کس فراموش نخواهد کرد که وی صاحب سبک انتقال فرهنگ اهدا عضو در رسانه ها بود.

همان جایی که خیلی ها دلش را نداشتند در آن لحظه با خانواده ها روبرو شوند ولی او به خوبی می دانست دارد چه کار مهمی را به سرانجام می رساند.

او پدر سوژه یابی خبری در کهگیلویه و بویراحمد است، خواهش نیک با نام نیکش در آخر، سوژه خبری همه ما شد و چه درسی شیرین تر از اینکه او در پایان طاقت دوری از شاه طوس را نداشت.

انتهای پیام/