به گزارش کهگیلویه، پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی صبح زاگرس، کمتر دفعاتی بوده که پیرامون عملکرد یک مدیر، عمده فرمانداران یکصدا معترض باشند ولی در مورد حسن فدایی، این اتفاق افتاد و فرمانداران کهگیلویه، لنده، بهمئی و چرام او را متهم به بی‌توجهی به شهرستان‌های تحت فرمانشان کردند.

بررسی این موضوع از سوی استاندار موجب شد تا او مدیرکل راه و شهرسازی را موظف به سرکشی ماهانه به این شهرستان‌ها و گزارش آن از سوی فرمانداران شد.

این دستور که از سوی فرمانده اجرایی این استان صادر شد، هرگز اطاعت نشد و کسی به آن وقعی ننهاد.

با پیگیری موضوع مشخص شد که مدیرکل راه و شهرسازی در این سه تا ۴ ماه گذشته فقط یکبار آن‌هم به‌اجبار با معاون وزیر راه از مسیر کهگیلویه گذشت و از طریق دیشموک بهاستان خوزستان رفت و البته جاده سوق را هم بازدید کرد.

موضوعی که فرماندار لنده و کهگیلویه هم آن را تأیید می‌کنند.

شهرستان بهمئی هم که علت عمده بی‌توجهی مدیران ارشد به عدم پیگیری‌های مؤثر مدیران و فرماندار آن برمی‌گردد، از این موضوع مستثنا نبود هرچند رحمانی در پیگیری این موضوع حتی حاضر به پاسخگویی هم نشد.

دراین‌بین علاوه بر موضوع زمین ماندن دستور استاندار، مسائل دیگری نیز اهمیت دارند.

از ادعای خواسته‌های نابحق تا توجیه عجیب برای نرفتن به لنده

حسن فدایی در پاسخ به عدم سرکشی‌اش به شهرستان‌های چهارگانه کهگیلویه بزرگ، می‌گوید: می‌روم اما به شرط آنکه از من خواسته ناحق و غیرقانونی نکنید!

او همچنین این ضعف بزرگ را به حاشیه‌سازی‌های خبرنگاران مرتبط کرد و در سخنان عجیبی گفت که وقتی به این شهرستان‌ها می‌روم، خبرنگاران آماده ضبط صحبت‌ها و عکس گرفتن‌ها هستند و اگر گفتم آقای فرماندار سلام، آن را ضبط می‌کنند و من از این عادت‌ها ندارم.

موضع عجیبی که آدم را به شک می‌اندازد که مگر چه خواسته ناحقی در لنده یا کهگیلویه وجود دارد و مگر قرار است فدایی چه بگوید که خبرنگاران ضبط کنند یا نکنند!

نه دستور استاندار و نه قول فدایی هیچکدام عملی نشد فدایی حسین راه 4

نشانه این بی‌توجهی‌ها آشکار است چراکه به اذعان فرمانداران کهگیلویه و لنده در این دو شهرستان پروژه فعالی در حوزه راه حداقل تا دوماه قبل نبوده و یا یک یا دو مورد بوده است.

با این وجود، مدیرکل راه و شهرسازی علت نرفتنش به شهرستان‌های مذکور را با این سخنان عجیب توجیه کرد ولی با دستور استاندار قول داد که ماهانه از این شهرستان‌ها بازدید کند؛ اما نه دستور استاندار و نه قول فدایی هیچ‌کدام عملی نشدند.

سه کیلومترهایی که مردم را منتظر گذشته است

همه این‌ها در حالی است که مردم این شهرستان‌ها کم‌توقع‌ترین افراد هستند و به کمترین‌ها راضی هستند؛ در لنده، سه کیلومتر راه، سه سال طول می‌کشد و بهره‌برداری از آن مردم را خوشحال می‌کند؛ در قلعه رئیسی کمتر از ۶ کیلومتر راه هموار، ۲ سال به طول می‌انجامد، در سوق سال‌ها مردم به خاطر یک پیچ نیمه‌کاره می‌میرند، در بهمئی سهم راه‌ها از پول هنگفت نفت آن منطقه به بیراهه می‌رود و در دیشموک همه از کم‌لطفی فدایی به این شهر کوچک می‌گویند و ده‌ها دلیل دیگر برای اثبات کم‌لطفی متولیان راه و شهرسازی به کهگیلویه بزرگ.

تاجگردون از حمایت فدایی چه هدفی را دنبال می‌کرد

بی‌پولی همیشه دلیل خوبی برای کم‌کاری‌ها بوده است اما روزی که غلامرضا تاجگردون عدم جذب سهمیه قیر این استان را دلیلی برای ضعف جهانگیری و فدایی را نیروی مناسبی برای گرفتن حق این استان در بخش راه می‌دانست؛ قطعاً نمی‌خواست که او توانش را برای راضی نگه‌داشتن خودش به خرج دهد.

شاید تاجگردون نمی‌خواست که فدایی حمایت بی‌چون‌وچرایش را اهرمی برای پوشاندن ضعف‌ها و برخی بی‌توجهی به مطالبات بر حق مردم کهگیلویه، چرام، لنده و بهمئی کند.

شاید تاجگردون انتظار داشت که فدایی به‌جای حاشیه و توجیه‌ها، راهکاری برای راه‌های این استان پیدا کند نه اینکه دست روی دست بگذارد تا کهنگی مطالبات پیمانکاران و عمر پروژه‌های زخمی حوصله مردم باحوصله این دیار را به سر ببرد.

هرچند این تقصیرهای بزرگ برجای‌مانده از مدیران قبلی هستند ولی حداقل انتظار از حسن فدایی این است که چند پروژه کوچک مثل اتصال پل لنده به جاده پاتاوه دهدشت، ورودی جاده قلعه رئیسی و قتلگاه‌های جاده سوق و راه‌های روستایی دیگر مناطق این نقطه از استان را در اولویت قرار دهد و فکری به حال آن‌ها کند.

شاید در این ضلع از استان، کمتر کسی منتظر کلنگ‌زنی جدید در بخش راه باشد بلکه امید مردم به اتمام همین پروژه‌های نیمه‌کاره است./ریواس

انتهای پیام/