در این خبر یک نکته مهمِ کذب عنوان شد که در ادامه می آید:

« عسل خام: عسلی که فرایند پاستوریزاسیون را نگذارنده باشد، حاوی «سموم خطرناک» است که می تواند منجر به سرگیجه، ضعف، تعریق بیش از حد، تهوع، و استفراغ شود. »

سرویس سلامت آخرین نیوز، رضا مروّتی؛ گویا برخی خودشان را نعوذبالله از خدا بالاتر و داناتر می دانند، اگر عسل، سموم خطرناک دارد پس چرا خداوند، خوردن این داروی مقوی را به مومنین توصیه کرده است؟

آیا می شود گفت که خداوند قادر، خوردن «سموم خطرناک» را به بنده های خود توصیه کرده است؟

پیش از این، مطالب کذب دیگری البته به صورت کاملاً گسترده، علیه نمک طبیعی (نمک دریا و نمک حاصل از آسیاب سنگ نمک) مبنی بر سرطانزا بودن! این نوع از نمک، در فضای مجازی منتشر شده بود که جای تعجب بسیار داشت.

رسول گرامی اسلام(ص) درباره این‌که آغاز کردن و پایان دادن غذا با نمک چه فوایدی دارد؟ فرمودند: "هر کس غذای خود را با نمک آغاز کند و با نمک به پایان ببرد، از 72 درد - که جذام و بَرَص(پیسی) از آن جمله است - در امان می‏‌ماند".

در حدیث معتبر از حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) منقول است: در نمک شفای هفتاد نوع از انواع درد هست و اگر مردم بدانند که چه منفعت‏ ها در نمک هست، مداوا نکنند مگر به آن.

نکته مهم درمورد احادیث بالا این است که در زمان پیامبر (ص) نمک استفاده شده توسط مردمان آن زمان، نمک یدردار تصفیه شده نبوده است؛ پس توصیه آن بزرگان به خوردن همین نمک حاصل از آسیاب سنگ نمک و نمک دریا بوده نه نمک تصفیه شده یددار و کلی «آپشن های اضافی»!!! (نکته: نمک دریا و سنگ نمک حاوی پتاسیم، ید و دیگر مواد لازم بدن می باشد)

اکنون، بعد از حمله به نمکی که خداوند برای سلامتی ما آفریده، در روز روشن به عسلی که خداوند از آن به عنوان «شفا» یاد کرده، حمله می شود!

این یک توهین آشکار به خداوند متعالی است که بر همه چیز آگاهی دارد. مفهوم دقیق تر این ادعاهای کذب، این است که نعوذبالله «خداوند دانا» نمی داند که چه چیزی برای انسان بهتر است و باید انسان نعوذبالله نقص علمِ خداوند را با علمِ خود کامل کند و درصدد پاستوریزاسیون عسل خام و تصفیه نمک دریا و سنگ نمک برآید!

خداوند به صراحت در قرآن، خوردن عسل را به بنده های خود توصیه کرده و از آن به عنوان شفا یاد کرده ؛ پرودگار دانا هیچ اشاره ای به پاستوریزه! بودن عسل اشاره ای نکرده است!

در آیات 68 و 69 سوره نحل به خلقت زنبور عسل اشاره شده و نشانه ای از آیات خداوند برای اهل فکر شمرده شده است.

وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ ﴿۶۸﴾

فولادوند: و پروردگار تو به زنبور عسل وحى [=الهام غريزى] كرد كه از پاره ‏اى كوهها و از برخى درختان و از آنچه داربست [و چفته ‏سازى] مى ‏كنند،خانه ‏هايى براى خود درست كن.

مکارم: پروردگار تو به زنبور عسل وحي (الهام غريزي) فرستاد كه از كوهها و درختان و داربستهائي كه مردم مي‏سازند خانه ‏هائي برگزين!

ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاء لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿۶۹﴾

فولادوند: سپس از همه ميوه‏ها بخور و راههاى پروردگارت را فرمانبردارانه بپوى [آنگاه] از درون [شكم] آن شهدى كه به رنگهاى گوناگون است بيرون می ‏آيد در آن براى مردم درمانى است راستى در اين [زندگى زنبوران] براى مردمى كه تفكر مى‏كنند نشانه [قدرت الهى] است

مکارم: سپس از تمام ثمرات تناول كن، و راههائي را كه پروردگارت براي تو تعيين كرده به راحتي بپيما، از درون شكم آنها نوشيدني خاصي خارج مي‏شود، به رنگهاي مختلف، كه در آن شفاي مردم است در اين امر نشانه روشني است براي جمعيتي كه اهل فكرند!

انتهای پیام