به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کهگیلویه، شهید حیات علی پاداشتیان در وصیت نامة کوتاه خود نخست با بیان ساده و گیرا با خدای خویش مناجات می کند، سپس سخن را متوجه خانوادة  خویش می کند و با استناد به کلام آنان را به مسئولیتشان در قبال شهدا ، مشهور حضرت امام که « شهدا شمع محفل بشریتند » آنان را به مسئولیتشان در قبال شهدا آشنا می سازد.

به برادران و خواهران توصیه می کند در کارهایشان نظم داشته باشند و تقوا پیشه کنند و در مجالس قرائت قرآن و ادعیه شرکت کنند و پشتیبان ولایت فقیه باشند.

وصیت نامه شهید حیات علی پاداشتیان

بسم الله الرحمن الرحیم

 به نام او که همه چیز از اوست، به نام او که زنده به اویم، زندگی ام به خاطر اوست، شدنم  در جهت اوست، رفتنم از اوست، یادم اوست، جانم اوست، معبود و مقصودم اوست، مرادم  اوست، امیدم اوست، با قلبم و ذره ذرة وجودم  احساسش می کنم، اما بیانش نتوانم کرد. ای همه چیزم، به یادت هستم، به یادم باش که بی تو هیچ و پوچم.

 با سلام  و درود بر خاتم پیامبران، محمد مصطفی (ص) و سلام بر سرور شهیدان، حسین بن علی (ع) و سلام بر بزرگ منجی عالم بشریت، حضرت حجت بن الحسن العسکری( عج)  و نایب برحق، حضرت امام خمینی که ما را از ظلمت به روشنایی هدایت کرد.

 پس از عرض سلام بر خانواده ام، امید آن دارم که راهم را ادامه بدهند و نگذارند که خون پاک شهیدان به هدر رود. شهیدان شمع تاریخ بشرند  و خود می سوزند و نورافشانی می کنند، ولی مسئولیت ها را به دوش شما می گذارند.

 شما ای برادران و خواهران، در کارهایتان نظم داشته باشید و تقوا را پیشة خود سازید. در مجالس قرائت قرآن و دعا شرکت کنید. رهبر انقلاب اسلامی، امام خمینی را تنها نگذارید و پشتیبان ولایت فقیه باشید.

 ای پدر و ای مادر عزیز و از جان عزیزتر، اگرچه من برای شماها فرزند ایدئالی نبودم [ از] شما می خواهم که مرا حلال کنید و چهار ماه روزه و دو سال نماز برایم بخوانید که خداوند متعال هر لحظه ما را امتحان می کند.

 حال که خدای بخشندة  گناهکاران به این بندة گنهکار توفیق داد که در جبهة حق علیه باطل شرکت کنم، اگر نظر لطفی به این حقیر کرد و شهادت در راهش را نصیبم کرد، باز هم از افراد خانواده ام، مخصوصاً پدر و آن مادر عزیز و مهربانم که زحمت های زیادی را برای من متحمل شده اند، می خواهم بی تاب...