به گزارش پايگاه خبري تحليلي كهگيلويه، سیره عطر انگیز سرور جوانان اهل بهشت و شهادتش که تاریخ همانندی برای آن ثبت نکرده، نشانه های روشنی از از ارزشمندی پایداری بر عقیده و عظمت آرمانگرایی در انتخاب عقیده و عمل به آن است... او شمع اسلام بود که روح و حقیقت ادیان را برای همیشه آشکار ساخت .

خاموش شدن او در سرزمین کربلا ، نخستین مرحله یک اشتعال جاودانه و همانند درخشش در سوختن و پیدایش زندگی از مرگ بود. شاید بهترین توصیف از این انقلاب ، سخن ماربین آلمانی است که می گوید:

همانا حرکت حسین در قیام بر ضد یزید،تصمیم قلبی بزرگ بود.تأیید حکومت یزید بر وی گران و پیروزی دنیوی برای او دشوار بود.، پس خود و خانواده اش قیام نمودند تا در آینده و پس از شهادت به پیروزی دست یابند و آیینی واگذاشته را زنده سازند که جز آن راهی برای ادامه حیات نداشت.(۱)

شب دوم؛ ورود به کربلا

شاید نام دیگر هم داشته باشد...

مرکب حضرت علیه السلام که به زمین کربلاء رسید، قدم برنداشت . هر چه حضرت بر آن هی زد، اسب گام از گام پیش نگذاشت.امام علیه السلام مرکب دیگر طلبید و سوار شد. آن حیوان نیز حرکت نکرد.

حضرت شش اسب عوض کرد .هیچ کدام قدم برنداشتند. امام علیه السلام رو به یاران کرد و فرمود: این زمین چه زمینی است؟

عرض کردند: غاضریه است.

حضرت فرمودند: شاید نام دیگر هم داشته باشد.

عرض کردند: بلی شاطی ء الفرات هم می نامند.

فرمودند: اسم دیگر هم دارد؟

عرض کردند: بلی به آن کربلاء هم می گویند.

حضرت فرمودند: آسوده شدم .

پس آه سردی از دل پردرد کشید و گریه شدید نمود و فرمود: به خدا قسم زمین کرب و بلاء همین است، به خدا اینجا مردان ما را می کشند، به خدا قسم اینجا زنان ما بیوه می شوند، به خدا قسم اینجا کودکان ما را سر می برند، به خدا قسم اینجا پرده حرمت ما دریده می شود، پس ای جوان مردان فرود آئید، اینجاست محل گورهای ما...

سپس حضرت از مرکب پیاده شدند و به محض اینکه قدم مبارک امام علیه السلام به خاک کربلاء رسید خاک تغییر کرد و رنگش زرد شد و از آن غباری برخاست . بر رو و موی حضرت نشست.(۲)

پاسخ به شبهات

اگر دعوت مردم كوفه نبود، آيا امام حسين قيام مي‌كرد؟

از جمله عوامل مهم قيام و نهضت امام عليه السلام، يكي درخواست بيعت از امام براي يزيد و فشار ابن زياد در اين باره . دوم، دعوت مردم كوفه از امام به عراق براي مبارزه با يزيد و سومين عامل امر به معروف و نهي از منكر كه امام عليه السلام از روز اول حركت خود اين شعار را مطرح كردند.

بي شك نقش اجابت دعوت مردم كوفه بسيار مهم و باارزش است؛ زيرا حضرت در پاسخ مردمي كه از اطاعت يزيد سرپيچي نموده و او را براي رهبري خود دعوت كرده بودند، آمادگي خود را اعلام نمود و اگر اوضاع مساعد بود، حتما اقدام به تشكيل حكومت اسلامي مي‌كرد.

واجب فراموش شده

خودداري حضرت از بيعت با يزيد، ارزش بيشتري دارد؛ چون امام بارها اعلام كرد كه به هيچ قيمتي حاضر به بيعت با يزيد نيست؛ زيرا بيعت با يزيد نه تنها به معناي صحه گذاشتن بر خلافت شخص فاسق و فاسدي چون او بود، بلكه به معناي تأييد بدعت بزرگي مثل تأسيس رژيم سلطنتي بود كه معاويه آن را پايه گذاري كرده بود. اما با اين همه عامل سوم، يعني امر به معروف و نهي از منكر اهميت بيشتري دارد؛ زيرا در اينجا عكس العمل حضرت، نه دفاعي بود و نه همكاري و تعاون و اجابت دعوت مردم؛ بلكه جنبه ي تهاجمي و اعتراض داشت. اگر بگوييم دعوت مردم كوفه عامل اساسي بود، پس وقتي خبر شهادت مسلم و بي وفايي كوفيان به امام رسيد، امام مي‌بايست دست از مواضع خود برمي داشت و مسير آمده را بازمي گشت؛ لكن شورانگيزترين و داغترين خطبه‌هاي آن حضرت بعد از ماجراي شهادت مسلم بن عقيل و هاني بن عروة بود.

امام حسين عليه السلام خبر مرگ مسلم را كه شنيد، چشمهايش پر از اشك شد، ولي فورا اين آيه را تلاوت كرد: «من المؤمنين رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه فمنهم من قضي نحبه و منهم من ينتظر و ما بدلوا تبديلا» .(۳)

استاد مطهري رضي الله عنه برداشت خود را از واكنش امام حسين عليه السلام چنين مي‌دانند: امام با خواندن اين آيه مي‌خواهد بفهماند كه ما فقط براي كوفه نيامديم. كوفه سقوط كرد كه كرد. حركت ما، فقط معلول دعوت مردم كوفه كه نبوده است. اين يكي از عوامل بود، كه براي ما اين وظيفه را ايجاد مي‌كرد كه عجالتا از مكه بياييم به طرف كوفه. ما وظيفه ي بزرگتر و سنگين تري داريم. شهيد مطهري رضي الله عنه، در جايي ديگر نيز مي‌فرمايند: در ماه رجب و شعبان كه ايام عمره است، مردم از اطراف و اكناف به مكه مي‌آيند و بهتر مي‌توان مردم را ارشاد كرد و آگاهي داد. بعد هم موسم حج فرامي رسد كه فرصت مناسبتري براي تبليغ است. بعد از حدود دو ماه توقف در مكه، - است كه - نامه‌هاي مردم كوفه مي‌رسد. با اين توضيح، اگر يزيد براي بيعت گرفتن از امام حسين عليه السلام فشار نمي آورد، باز هم امام سكوت نمي كرد؛ و نيز دانستيم كه اگر دعوت كوفيان نبود، باز هم امام بنابر وظيفه ي شرعي خود يعني مسأله ي مهم و اصلي امر به معروف و نهي از منكر، دست به قيام مي‌زد و انقلاب بوجود مي‌آورد.(۴)

بلایی که سر جامعه زمان امام حسین علیه السلام آمد

ما باید بفهمیم چه بلایی بر سر آن جامعه آمد که حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام، آقازاده اوّلِ دنیای اسلام و پسر خلیفه مسلمین، پسر علی بن‌ابیطالب علیه‌الصّلاة والسّلام، در همان شهری که پدر بزرگوارش بر مسند خلافت می نشست، سر بریده‌اش گردانده شد و آب از آب تکان نخورد! از همان شهر آدمهایی به کربلا آمدند، او و اصحاب او را با لب تشنه به شهادت رسانند و حرم امیرالمؤمنین علیه‌السّلام را به اسارت گرفتند!

حرف دراین زمینه، زیاد است. من یک آیه از قرآن را در پاسخ به این سؤال مطرح می کنم. قرآن جواب ما را داده است. قرآن، آن درد را به مسلمین معرفی می کند. آن آیه این است که می فرماید: «فخلف من بعدهم خلف اضاعوا الصّلاة واتبعوا الشهوات فسوف یلقون غیّا» دو عامل، عامل اصلی این گمراهی و انحراف عمومی است: یکی دورشدن از ذکر خدا که مظهر آن نماز است. فراموش کردن خدا و معنویّت؛ حساب معنویّت را از زندگی جدا کردن و توجّه و ذکر و دعا و توسّل و طلب از خدای متعال و توکّل به خدا و محاسبات خدایی را از زندگی کنار گذاشتن. دوم «واتّبعوا الشهوات»؛ دنبال شهوترانیها رفتن؛ دنبال هوسها رفتن و در یک جمله: دنیاطلبی. به فکر جمع‌آوری ثروت، جمع‌آوریمال و التذاذ به شهوات دنیا افتادن. اینهارا اصل دانستن و آرمانها را فراموش کردن. این، درد اساسی وبزرگ است. ما هم ممکن است به این درد دچار شویم. اگر در جامعه‌اسلامی، آن حالت آرمانخواهی از بین برود یا ضعیف شود؛ هر کس به فکراین باشد که کلاهش را از معرکه در ببرد و از دیگران در دنیا عقب نیافتد؛ این‌که «دیگری جمع کرده است، ما هم برویم جمع کنیم و خلاصه خود و مصالح خود را بر مصالح جامعه ترجیح دهیم»، معلوم است که به این درد دچار خواهیم شد.(۵)

اصحاب الحسین علیه السلام

۸ - جندب بن حجیر کندى: او از بزرگان و سرشناسان شیعه و از اصحاب امیرالمؤمنین علیه‏السلام بود، و در بین راه قبل از برخورد امام با حربن یزید به خدمت آن حضرت رسید و به کربلا آمد. اهل سیر گفته‏اند که او در آغاز جنگ به شهادت رسید، بعضى فرزند او حجیر بن جندب را گفته‏اند که در همان آغاز حمله شهید شدند ولى ثابت نشده است که با پدرش شهید شده باشد.(۶)

۹ - جوین بن مالک: او شیعه و در میان قبیله بنى تمیم بوده است، و با آنان براى جنگ با امام حسین علیه‏السلام بیرون آمد! و چون ابن سعد شرط‌ هاى امام را نپذیرفت، او نیز همانند گروه دیگرى دست از سپاهیان کوفه کشیده و شب هنگام(۷) به سوى اردوى امام کوچ کرد.(۸)

۱۰ - حارث بن امرئ القیس: او از شجاعان بنام بود و شهرتى در جنگ‌ها به دست آورده بود، و با سپاه عمر بن سعد به کربلا آمده بود! و چون آنها کلام امام حسین علیه‏السلام را نپذیرفتند، به امام پیوست.(۹)

۱۱ - حارث بن نبهان: پدر او نبهان - بنده حمزة بن عبدالمطلب - سوارى شجاع بود، و فرزندش حارث از پیوستگان به امام على و امام حسن علیه‏السلام بود و یا امام حسین علیه‏السلام به کربلا آمد و شهید شد.(۱۰)

۱۲ - حجاج بن بدر: او اهل بصره است، و همان کسى است که پاسخ نامه امام علیه‏السلام را از بصره به خدمت امام در کربلا آورد؛ این نامه را امام به مسعودبن عمر نوشته بودند، و حجاج بن بدر با امام بود تا در اولین حمله پیش از ظهر عاشورا به شهادت رسید، و بعضى شهادت او را بعد از ظهر ضمن مبارزه ذکر کرده‏اند.(۱۱)

۱۳ - حلاس بن عمرو: او و برادرش نعمان از اصحاب امیرالمؤمنین علیه‏السلام هستند و حلاس در کوفه فرمانده نیروهاى آن حضرت بوده است. او ابتدا با سپاه عمربن سعد به کربلا آمده بود و چون عمربن سعد شرائط امام را نپذیرفت او شبانه به اردوى امام حسین علیه‏السلام پیوست.(۱۲)

۱۴ - زاهر بن عمرو: شجاعى با تجربه و دلاورى مشهور و از دوستان معروف اهل‌بیت بود، او از یاران عمرو بن الحمق - صحابى معروف - بشمار مى‏رفت، و چون زیاد بن ابیه در طلب عمرو بن الحمق برآمد، زاهر با او بود و در قول و فعل با او مصاحبت داشت، آنگاه که معاویه عمرو را تعقیب مى‏کرد، در تعقیب زاهر نیز بود، و سرانجام عمرو بن الحمق به دست معاویه به قتل رسید و زاهر خود را پنهان مى‏کرد، و در سال شصت هجرى چون مناسک حج را بجاى آورد، با امام علیه‏السلام ملاقات کرد و همراه امام به کربلا آمد.( ۱۳)

منابع:
۱-حسین علیه السلام در اندیشه مسیحیت ، آنتون بارا ، ترجمه غلامحسین انصاری ص۷۸ و ۸۰
۲- مقتل از مدینه تا مدینه، سید محمد جواد ذهنی تهرانی،صص ۳۴۲- ۳۴۱ به نقل از مقتل ابی مخنف ،صص۳۲۷-۳۲۶
۳- بر ساحل عاشورا ، نیم نگاهی به زندگانی حسین بن علی علیه السلام ،هادی قطبی ص۱۱۶
۴- همان به نقل از حماسه حسینی ، ج ۲ ص ۲۶۷
۵-بیانات مقام معظم رهبری مد ظله العالی دردیدار فرماندهان گردان های عاشورا ۲۲/۰۴/۱۳۷۱
۶- قصه کربلا به ضمیمه قصه انتقام ، علی نظری منفرد به نقل از ابصار العین،ص ۱۰۴
۷- تعدادى از سپاه عمر بن سعد که در حدود سى نفر بودند شب عاشورا به امام حسین پیوستند.
۸- ابصار العین،ص ۱۱۳
۹- ابصار العین،ص ۱۰۳
۱۰- ابصار العین،ص ۵۵
۱۱- ابصار العین،ص ۱۲۲
۱۲- ابصار العین،ص ۱۰۹
۱۳- ابصار العین،ص۱۰۳

منبع: جهان نیوز