به گزارش پايگاه خبري تحليلي كهگيلويه، در شرایطی که مشکلات متعدد روح هر انسانی را آزرده و زندگی را برای او ملال آور کرده است فراهم کردن زمینه برای شادی و نشاط مردم و رهانیدن افکار ناصواب از ذهن های درمانده و خسته از دشواریهای زمانه امری پسندیده و قابل تحسین است.

 

اجرای برنامه های متنوع فرهنگی ، هنری و بومی محلی در چارچوب قانون و شرع در جامعه می تواند نیازهای هرفرد به این مقوله را بیش از بیش پاسخگو باشد و راه را بر بسیاری از ناهنجاری ها و آسیب های اجتماعی که در کمین جوانان نشسته است ببندد و دریچه جدیدی از امید به آینده و تلاش برای رسیدن به هدف را بگشاید.

 

 نکته قابل توجه این است که هیچکس منکر شادی و نشاط قانونمند در جامعه نیست و این مهم نیز نباید تحت تاثیر برخی دیدگاه های ناصواب قرار گیرد و به نوعی محکوم شود.

 

 

 آنچه در برگزاری جشنواره های بومی و محلی عشایری در کهگیلویه و بویراحمد مورد تاکید قرار گرفته است به نمایش گذاشتن فرهنگ ، آداب و رسوم ارزشمندی است که از روزگاران قدیم نسل به نسل به ما منتقل شده است.

 

  ترویج این رسوم غنی و سرشار از نکات آموزنده از یک سو و جلوگیری از فراموشی باورها و اعتقاداتی که تاکنون اصالت مردمان این دیار را به جهانیان معرفی کرده است از سوی دیگر نکاتی است که همواره باید به آنها توجه کرد تا برخی بدعت ها و فرهنگ های غرب گرایانه این نشان های منحصر بفرد جامعه عشایری را تحت الشعاع قرار ندهد.

 

 

غیرت و جان دادن در راه ناموس و وطن از ویژگی های بارز قوم لر و جامعه عشایری بوده و هیچ قدرتی نتوانسته است این خصوصیات برتر را از مردمان این دیار همیشه سرافراز جدا کند.

 

 

  در سالهای اخیر دنیای غرب با شدت بیشتر و روش های مختلف فرهنگ غنی ایرانی اسلامی را مورد هجوم قرار داده است تا از این طریق فرهنگ منحط خود را سیطره دهد و در این میان غیرت جوانان این مرز و بوم را نیز نشانه رفته است تا جوان ایرانی ناخواسته در دام برخی از این حربه های دشمن گرفتار شود.

 

 

 در جامعه عشایری رسم و رسوم زیبایی در مورد مهمان نوازی, برگزاری مراسم های عزا و ازدواج و سایر بخش ها وجود دارد که به دلیل برخی کم کارها در حوزه فرهنگ به تدیج در جامعه کمرنگ شده اند.

 

 

برگزاری جشنواره اقوام و عشایر ایران زمین در یاسوج  و جشنواره مشک و ملار در گچساران در هفته اخیر حرف و حدیث های زیادی را در رسانه های ارتباط جمعی به همراه داشت که یادآوری چند نکته در این زمینه ضروری به نظر میرسد.

 

 

 ساز و آواز و رقاصی جوانان و دختران جوان با آرایش غلیظ در یک جشنواره بومی و محلی که باید رسم و رسوم ارزشمند جامعه عشایری را برای نسل امروزی تداعی کند چه جایگاهی می تواند داشته باشد.

 

رقاصی مختلط در فرهنگ غنی جامعه عشایری لر چه جایگاهی داشته است آیا غیر از این است که فرهنگ غربی را به نام فرهنگ بومی و محلی مردمانی که در راه حفظ عزت و ناموس خود جان داده اند را ترویج می دهیم.

 

 

 نهی از منکر از سوی یک امام جمعه چرا باید این چنین مورد نقد قرار گیرد ؟ زنان و دختران بالغ جامعه عشایری کهگیلویه و بویراحمد کی و وکجا چنین فرهنگی داشته اند که خود رابیارایند و در جمعی نامحرم به رقاصی و پایکوبی بپردازند.

 

 

سوارشدن دختر جوان بر اسب در مکانی که در تیررس چشمان هزاران نامحرم قرار دارد چه جایگاهی در فرهنگ اصیل بومی و محلی این منطقه دارد؟

 

 

 

هرچند نباید از اجرای برنامه های شاد و مفرح برای ایجاد روحیه نشاط در جامعه غافل شد اما برگزاری جشنواره بومی و محلی در کهگیلویه و بویراحمد نیز باید بهانه ای برای معرفی ارزش ها و آداب و رسومی که در گذر زمان رنگ باخته اند انجام شود نه اینکه ضد ارزش ها را به نام قومی غیور و سلحشور تمام کنیم و به خود ببالیم.

 

انتهای پیام/200

منبع: صبح زاگرس