به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کهگیلویه، شهید پرکاله وصیت نامة کوتاه را با سورة مبارک والعصر آغاز می کند تا بر این حقیقت صحه گذارد که تمام اعمال آدمی زیا نبخشند، مگر آن دسته از اعمال که از سر ایمانند و اعمال صالحند و می دانیم که شهادت خود از شامخ ترین اعمال صالح است.

شهید پرکاله انگیزة حضور خود در جبهه های حق علیه باطل را سخن گهربار امام ذکر می کند که «ملتی که شهادت دارد، اسارت ندارد » از این رو شهید پرکاله برای آبیاری درخت اسلام با خون خودبه ندای« هل من ناصر ینصرنی » امام لبیک گفته و برای چندمین بار عازم جبهه های نبرد شده است تا با خداوند معامله کند و چنان شیفتة شهادت شده که از خدا به صدق دل می خواهد که دیگر زنده به کاشانة خود بازنگردد.

وصیت نامه شهید مختار پرکاله

بسم الله الرحمن الرحیم

 و العصر. انّ الانسان لفی خسر. الا  الذین امنوو عملوالصالحات و تواصوا بالحقّ و تواصوا بالصبر و تواصوا بالصبر«

قسم به روزگار، که همة مردم در کارهای زیاندارند، جز آنان که ایمان  آوردند [ و] کردار شایسته نمودند [ و] مردم را به راستی و درستکاری دعوت کردند.

 با درود به روح پاک شهیدان پاک ذات اسلام [ از آغاز] تا اکنون. و سلام  بر عموم ملت شهیدپرور ایران و درود بی کران بر محمد (ص) و آل او و نایب برحقش  خمینی ب تشکن، وصیت نامة خود را آغاز می کنم.

«ملتی که شهادت دارد، اسارت ندارد» این سخن را از امام یاد گرفتم بر محمدی(ص)  این سخن به حرکت افتادم و این محوری الهی است  که ادامة راه محمد مصطفی(ص)می باشد.

من به جبهه آمدم تا قطرة آخر خون ناقابل خود [ را] به درخت نشسته اسلام که تاکنون چندین هزار نفر مسلمان خون خود را به او داده اند، بدهم آمدم تا با ندای« هل من ینصرنی»حسین(ع) زمان، خمینی بت شکن، ندای حق را لبیک گویم.

خدا، به جبهه آمدم تا جان خود را بفروشم؛ امیدوارم که خریدار جان من تو باشی ، نه کس دیگر.

خدایا،  در  این راه [ مقدس] بار سفر بسته ام و به سوی تو آمده ام، تو را به حق محمد(ص) قسمت می دهم که مرا دیگر زنده به خانه [ و] کاشانه ام برنگردان.

 در ضمن [ من] دو سال در جهاد سازندگی دهدشت کار می کردم [ و] فعالیت داشتم، اما در حملة رمضان شرکت کردم [ و] زخمی شدم، ولی لیاقت شهادت را نداشتم و حالا آمدم به جبهة غرب [ تا] خودم را فدای اسلام بکنم.

 از کجا آمده ام، آمدنم  بهر چه بودم

 چند قطر[ ه] شعر می نویسم برای یادگاری

چشم بر راهم نشی مادر                                       که مهمان حسینم علیه الاسلام

گریه زاری نکن ای خواهر                                     که من ز یاران حسینم علیه الاسلام

بیا مادر کارهایت(؟) حلالم                                      من غربت می روم شاید نیایم

تفنگم من غریبم یاورم باشد                                   تو جای مادر غم پرورم باشد

برادر غم مخور دنیا همین است                               شهادت نصیب هر مسلمان است

حجلة دامادیم سنگرم باشد                                     از دل(؟) سنگر گویم سی(؟) مادر

جان زهرا(ص) کن حلالم که این دم آخرم

مبادا خویشتن را واگذاریم                                               امام خویش را تنها گذاریم

ز خون هر شهیدی لال های رست                                      مبادا روی لاله پا گذاریم