به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کهگیلویه، شهید سیدحسین بالدار وصیت نامة خود را با مناجاتی زیبا آغاز می کند و در آن از خداوند طلب شهادت می کند.

شهید بالدار در ادامه دوستان خود را وصیت می کند که کارهای خود برای رضای خدا انجام دهند و به بیانات امام خمینی گوش بسپارند و سنگر مساجد را حفظ  کنند.

 شهید بالدار در وصیت خود به همسرش ضمن برشمردن وظایف او بعد از شهادت خود، زحمات او را در خانه جهاد عظیم می داند.

این شهید سعید در وصیت خود به مادرش از او می خواهد برای داشتن چنین فرزندی که در راه اعتلای اسلام عازم جبهه شده است خدا را شکر گزارد.

شهید در بخش دیگر وصیت خود از دوستان سپاهی اش می خواهد فرزندان او را تنها نگذارند و آن ها را به خط انقلاب دعوت کنند. 

بخش پایانی وصیت شهید بالدار طلب حلالیت از بازماندگان است.

وصیت نامه شهید سید حسین بالدار

[ بسمه تعالی]

« الهی بحقّ  صفاتک و بعزّ جلالک و [ ب] اعظم اسمائک و بنور انبیائک و بعظمه  اولیائک و بدماء شهدائک و بمناجات فقرائک، اسئلک توفیق [ ال] شهادة فی سبیلک»

خدایا! سوگند: به صفات تو و به شکوه و جلالت و به بزرگترین مهابتت و به فروغ پیامبرانت و به عصمت دوستانت و به خو نهای شهیدانت و به مناجات نیازمندانت، از تو م یخواهم توفیق شهادت در راهت  را که رهگشای بشریت است نصیبم بفرمایی.

 پروردگارا! فقط به تو امیدوارم. پروردگارا! در این شرایط حساس که همة ابرقدرت ها و دست نشاندگان آن ها و منافقین و... علیه جمهوری اسلامی ایران که با خون عاشقان راهت شکل گرفت [ متحد شده اند] ، ما را یاری کن تا خون این جوانان هدر نرود.

بارالها ! خودت کمک کن تا این کافران را ریشه کن کنیم. خدایا! به ما توفیق ده تا به جبهة حق علیه باطل برویم. خدایا! تو خودت می دانی که فقط برای رضای تو و برای اسلام می جنگیم. پروردگارا! در لحظات آخر فراموشمان مکن و مگذار فراموش کنیم تو را.

 اما سخنی با دوستان و برادرانم:

 کارهایی را که انجام می دهید برای رضای خدا باشد. نکند برای رضای نفستان باشد، که شکست می خورید. به سخنان امام بزرگوارمان گوش فرا دهید و سخنان آن مرد خدا را الگو قرار دهید. نکند خدای ناکرده از امام تندتر بروید، که از راه راست منحرف می شوید.

 هما نگونه که امام عزیزمان فرمود، مساجد را محکم نگه دارید. از سختی ها نهراسید که خداوند با ماست.

 و اما چند وصیتی به خانوادة محترم:

 همسرم! بدانید که اجر شما خیلی زیادی [...]همان وظیف های که در خانه دارید، خود یک جهاد عظیمی است که خداوند بر شما ارزانی داشته و زینب وار [ باش] که [ زینب ] همة مصائب را با جان و دل پذیرفت، تو هم آن گونه باش. اما وظیفة اصلی تو که همان تربیت فرزندانمان است [ این است] که با کوشش هرچه فراوان تر آن ها را به درس خواندن وادار کنید، مسائل [ و] احکام را به آن ها یاد بدهید، قرآن خواندن را به آن ها توصیه می کنم که دوای هر دردی و مشکلی پیوستن به قرآن و تلاوت آیات آن است.

 حتماً پیرو خط امام باشید، زیرا هرکس که از این راه منحرف شد، به عذاب اخروی مبتلا می گردد.

در ضمن در پروندة حقوقی هم نوشتم که حقوقم را به همسرم بدهند تا خرج و مخارج فرزندانم را مهیّا کند. از اینکه در بین شما نیستم، برایم ناراحت نشوید، زیرا هرکس روزی باید این دیار را وداع گوید، پس چه بهتر که با روحی باز و قلبی مملو ازایمان این سفر(؟) را طی نماییم.

 اما مسئلة مهم، دخالت نکردن در مسائل خانه ام می باشد که هیچ کس حق ندارد در امورات زندگی و بچه هایم با همسرم حرف بزند و دخالت کند، چون خودش به نحو احسن می تواند خانه ام را اداره کند. و به فرزندانم وصیت می کنم که خواندن و نوشتن را فراموش نکنید و با صبر و بردباری این راه را طی نمائید و همدیگررا به خواندن و نوشتن تشویق کنید.

 وصیتی با مادرم دارم:

 مادرم! تو باید شکر خدا را به جا آوری که در زمان تو این جنگ شروع شد و صحنة  کربلا آشکار گردید و فرزندانی داشتی که [ توانستند] در جبهة حق علیه باطل، حسین (ع) زمان را یاری نمایند. دنیا همین است؛ امیدوارم که آن زحمات زیادی را که در حق من انجام داده ای حلال نمایی. و در مورد فرزندانم، هر کاری که دارند، حاجی عبدالمحمد صلاح تپور [ وکیل] آ نهاست؛ کارهای آ نها را انجام بدهد، طوری که خداوند از آن کار راضی باشد.

کاری نکنید که پسرانم را زیر بار [ منت] دیگران بکشانند. هرجا که طلب دارم،حساب های مرا بگیرید و دفترچة بانکی به اسم همسرم درست [ شود] و پو لهایم را به بانک واریز نمایید.

 اما وصیتی که [ به] برادران سپاه دارم: [ و آن] این است که فرزندان مرا تنها نگذارید، هر چند گاهی به آ نها سرکشی نمایند و تا آنجا که می توانند از نظر معنوی آ نها را به خط انقلاب دعوت بیشتر نموده تا بچه هایم بتوانند  در آینده خدمتگزارانی صدیق برای اسلام باشند. وبچه هایم را تشویق به خواندن و نوشتن کنید.

 از معلمین محترم می خواهم که در تعلیم و تقویت کردن پسرانم کوتاهی نفرمایید که فردا پیش خداوند سربلند باشید.

 از فامیل هایم و عموهایم عذر می خواهم، به خاطر خدا مرا حلال کنند، من وقت نداشتم شرایط علاقه گری(؟) را انجام دهم. از کسانی که بر گردن من حقی دارند عاجزانه تقاضامندم که مرا حلال کنند. چون از این راه همه عبور خواهند کرد، رضای خدا از هم هچیز مهمتر است.

 و از برادرانم می خواهم که بچه هایم را همانند بچه های خودشان حساب کنند.

                                                                              و [ ال] سلام علی عباد الله الصالحین

                                                                                               سیدحسین بالدار

                                                                                                     65/7/6