پایگاه خبری شهرستان کهگیلویه، دکتر رخشنده مند، مدرس دانشگاه

۲۱ اردیبهشت ماه یاد آور روزی است که بزرگ مردِ شهر و دیارمان مرحوم حاجی شیرزاد باوند – در سال۱۳۹۰- سر در نقاب خاک کشید.

او که هم عالِم بود و هم عامِل؛ و به گواهی خیل دوستدارانش، دارای اراده ای قوی،ثابت قدم وسرمشق اهل درک و درد بود.

ضمن طلب مغفرت و رحمت و علو رفیع درجات از درگاه دادار دادگستر برای روح پاک آن مرحوم و نیز دل خوش و آینده ای بهتر برای همه ایرانیان درپهنه ی این سرزمینِ اهورایی،

دوست داشتم، در باره ی این مردِ مردم دار ،مقاوم و پر امید ونماد درستی و راستی و ساده زیستی و شجاعت و بزرگ زاده ی مصلح و عارف مسلک ،با هدف آشنایی نسل جوان با کیش شخصیت دوست داشتنی اش دل نوشته ای تقدیم کنم ،باشد که شناخت بیشتر از بزرگان چراغ راهی گردد برای آیندگان!

از آنجایی که گویه ها و واگویه ها درباره بزرگان همیشه تر وتازه است و جان آنها جاذب و کاشف خوبی هاست آنگونه که در مواجهه با آدمیان، بابصیرت ذاتی، به کنه آنها می نگرند و از چاه وجود دیگران آب نیکی می کشند و بدین وسیله همواره سرچشمه ی خوبی را در جان دیگران به جوشش و تپش وامی دارند و تا کسی خود از کمال و عظمت بهره نبرده باشد نمی تواند کمال و عظمت دیگران را ببیند وبه آن اعتراف کند و خواستار بروز و ظهور و توسعه ی آن باشد وچونان مرحوم

حاج شیرزاد باوند در گذرِ روزگار ثابت قدم بوده اند.

بی مناسبت ندیدم از همین دل نوشته کوتاه مدد گرفته و به پاس همه ی محبت هایش به همنوعان،بعنوان برگ سبزی در میانه ی بهار طبیعت

و رویش” سبزینه ها” تقدیم نمایم.

نکوداشت و تجلیل از مردان وزنان نامدار و اثرگذار ،در زمینه های گوناگون به ویژه در عرصه ی علم و ادب و فرهنگ ،دو پیام زیبا و سازنده برای زندگان و نیز آیندگان دربردارد:

نخست قدرشناسی از خدمات و زحمات بزرگان، دوم ، نهادینه کردن این سنت پسندیده ، نشان دادن نقشه ی راه ،وشناخت هرچه بیشتر از روند تلاش و کوشش خستگی ناپذیر و اراده ی قوی نخبگان جامعه ، در گذر از مسیر پر پیچ و خم زندگی، تا رسیدن به قله ی افتخار ،با هدف الگوسازی برای پویندگان راه این چهره های ماندگار و در نتیجه ،بهره گیری از تجربه های ارزشمند آنها به عنوان چراغ راه حال و آینده.

سخن از مصلحی اجتماعی و چهره ى درخشان شهر و دیارمان مرحوم حاج شیرزاد باوند  است.

معلم اخلاق و بزرگ آموزگار تعلیم و تربیت ،هم او که چونان نامش عطیه ای بود شیرزاده ، پاک و بی غل وغش ، ساده زیست، ساده پوش ، خوش بیان و بامرام ، آگاه و کلان نگر!

سیاسی مردی به تمام وکمال اخلاق مدار و متعهد به اصول و ارزش ها و مبادی آداب ( صفات ارزشمند و انسان سازی که کم کم دارد در دنیای وانفسای امروزی حکم کیمیا را پیدا می کند)،

وارسته ای آراسته، بی آلایش و پای بند به قول و قرار و گفته های خویش. کم نیستند  دوستان و یارانی که از او با پیشوند با مسمای مصلح یاد می کنند.   بینش، منش و روش نیکویش با هر سن و سالی سازگاری داشته و خانه ی محقرش، بسان (کُنارِ بنگشتون) مأمن تمامی علاقمندان ، بویژه جوانان تشنه ی آگاهی و کسب معرفت و سنگ صبور و محرم اسرار شیفتگان. آزاد مردی که عمر پر برکتش را در راه خدمت به مردم و با مردم سپری نمود ، و همواره در مناسبت های خوش و ناخوش، پای ثابت محافل و مجالس همولایتی ها بود. بزرگمردی که دروازه ی خانه کوچک اما پر نور و سرورش ،در همه ی احوال بر روی دوستدارانش باز و با روی گشاده از آنان استقبال می نمود. شخصیتی متین، متواضع و بی تکلف که هرکس با هر مشرب فکری و فرهنگی قادر بود ،به راحتی با وی انس و الفت برقرار و از مصاحبتش بهره ها برگرفته ،لذت برده و احساس آرامش کند. کسی که معروف به مصلح و نیکی و نیکوئی زبان بود ، تا آنجا که مشکلات فراوان مسیر پر دست انداز زندگی  در گذر ایام،  نیز نتوانسته از میزان عشق و علاقه و ارادت قلبی او به مردم بکاهد و در دفاع از حقوق صاحبان حق، سنگ تمام گذاشته بود. مردی مردم دار ،نه در شعار که در عمل و نه فقط برای یک فصل که برای تمامی فصول!گوهری قیمتی و دنیادیده ، که به مثابه ی آیینه ای بود که خوبی خود را در خوبی دیگران بازتاب می داد.

بانقل شعری توسط یکی ازدوستانش وصلواتی بر محمد(ص)وال محمد(ص)وقرائت فاتحه ای، دلنوشته خودرابه پایان می برم.

خوشا آنانکه از بدها حذر کردند

چو کی شیرزاد نویی، کلام حق به بر کردند

به عشق خدمت مردم در این دنیای وانفسا

به ارزش های انسانی نگاهی چون گهرکردند

.روحش شادو یادش گرامی باد.