به گزارش پایگاه خبری شهرستان کهگیلویه،  پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی صبح زاگرس تاریخ ورزش استان کهگیلویه وبویراحمد برای نخستین بار است که درخشش نقره فام یک مدال پارالمپیکی را برگردن خود احساس می کند و غرور و افتخاری دیگر را برای مردمش می آفریند. ریو دو ژانیروی برزیل، این بار آوردگاه جوانی از شهر سی سخت بود؛ سامان پاکباز ۲۱ ساله غیرتمندانه به میدان می رود و یک مدال نقره را بر گردن تاریخ یک سرزمین می اندازد.

این روزها و کمی بعد از این موفقیت، سیلی از پیام های تبریک رهسپار موفقیت پاکباز می شود! عده ای پا را از این هم فراتر نهاده، قلم به دست گرفته و هر آنچه دوست داشتند، به جای سامان نوشتند و گفتند و منتشر کردند!  هر کس به نوبه خود سخن راند و ظاهرا کسی اجازه نداد لااقل«سامان» هم کمی صحبت کند و از درد و دل ها و آرزوهایش بگوید!

در این میان، هفته نامه روزنما؛ روشی دیگری را در پیش گرفت و ترجیح دادیم از زبان «سامان» درباره «سامان پاکباز» و موفقیت هایش صحبت کنیم.کسب عنوان نایب قهرمانی در بزرگترین پیکار ورزشی جهان توسط سامان پاکباز و قدردانی از جوان نام آور! ما را به سی سخت کشاند.پلاکارد های قدردانی مردم در گوشه و کنار شهر به چشم می خورد و این خود چراغ راهی است برای رسیدن به منزل مردی که خط روشنی به صفحه تاریخ این مرز اضافه می کند. هنگامی که به درب منزل قهرمان رسیدیم، زنگ در که به صدا درآمد جوانی با روی گشاده در را باز و به استقبالمان آمد، منزل قهرمان طبقه دوم بود، وارد راهرو که شدیم سامان پاکباز به استقبالمان آمد و با خوش آمدگویی به بخشی از خانه رفتیم که کلکسیونی از مدال ها و حکم قهرمانی او در آنجا قرار داشت. دیوارهای پذیرایی خانه شان پر بود از افتخارات و مدال هایی که بدست آورده بود و عکس های خانوادگی که خاطرات سامان را در پیچ و خم روزگار نشان می داد. هنگامی که وزنه ۷ کیلو و ۲۰۰گرمی که سامان در مسابقات با آن افتخار می آفرید، را برادرش آورد، فکر کردیم خیلی سبک است! اما در عین ناباوری نتوانستیم به راحتی بلندش کنیم، در این لحظه مادرش با افتخار گفت: ببینید چقدر سنگین است، پسرم توانسته ۱۵ متر و ۹۸ سانتی متر پرتابش کند.

البته مادر قهرمان، که خود سال ها برای فرزندش قهرمانانه زحمت کشید، قدردان محبت مردم سی سخت بود و برای یادآوری با بزرگواری خاصی از استقبال بی نظیر مردم شهرش و همچنین دعای خیر آنها تشکر کرد.حق هم با مادر بود؛ مردم  شهر سی سخت با نصب بنرهایی در ورودی شهر و خیابان ها و همچنین محله ای که سامان پاکباز در آن زندگی می کردند، به استقبال  او رفته بودند. این مقدمه را بیش از این طولانی نمی کنیم! خودمان هم شرمنده نجابت جوان قهرمانی شدیم که با همه درددل های که داشت، تلاش می کرد به حرمت دعای مردم، کمتر گلایه کند.

اول از هر چیز به شما تبریک می گوئیم. بگذارید از سوال همیشگی و معمول شروع کنیم و آن هم ارائه بیوگرافی از خودتان؟!
«به نام خدا. منم از همه مردم عزیز هم استانی تشکر می کنم و همچنین از شما که برای این مصاحبه وقت گذاشتید و به سی سخت آمدید.سامان پاکباز هستم، متولد ۱۳۷۴ در شهر سی سخت. دوره تحصیلم را در رشته تجربی و با مدرک دیپلم به پایان رساندم. قریب ۸ سال است که دو و میدانی کار میکنم که ازاین مدت ۴ سال آن را به صورت حرفه ای ورزش دوومیدانی را ادامه می دهم.

ورزش را از چه زمانی شروع کردید؟
از سال اول راهنمایی شروع به ورزش کردم. در ابتدا انگیزه خاصی برای کسب مدال و یا قهرمانی نداشتم؛ بلکه به پیشنهاد همکلاسی هایم به این رشته جهت تفریح، سرگرمی و سلامتی روی آوردم.کم کم در مسابقات شهرستانی و استانی شرکت کردم که موفق به کسب مدال شدم و وارد مسابقات کشوری شدم.این موفقیت ها، انگیزه ای برای کسب مدال در میادین بین المللی و جهانیم شد.

اولین مربی حرفه ای ورزشی خود را به خاطر دارید؟
۵ سال اول حرفه ی ورزشی، تحت آموزش و یادگیری فنون توسط مربی «خسرو رحیم زاده» بودم که بعد از عزیمت ایشان به اصفهان بدون مربی ماندم تا اینکه در این مدت برادر بزرگترم «محسن» آموزش های لازم را به من داد.

از موفقیت ها، مدال و رتبه های این سال ها بگوئید؟
در طول زندگی ورزشی خود مقام های استانی و کشوری بسیاری در رشته دو ومیدانی کسب کردم، به طوری که شرکت در مسابقات بین المللی دبی در سال ۹۳ اولین تجربه حضورم در میادین ورزشی خارج از کشور بود و حاصل شرکت در این مسابقات کسب مدال طلا در پرتاب وزنه و مدال نقره در پرتاب دیسک شدم.تنها به فاصله ۲ ماه بعد از مسابقات دبی، به مسابقات کره جنوبی اعزام شدم که این بار با عنوان پرافتخارترین ورزشکار تیم ایران با دو مدال طلا در پرتاب وزنه و پرتاب دیسک به وطن باز گشتم که این مسابقات زمینه حضورم در مسابقات جهانی قطر را فراهم کرد.

مسابقات قطر چه سالی برگزار شد؟!
مسابقات قطر در آبان ماه سال ۹۴ برگزار شد. در این مسابقات نفرات اول و دوم سهمیه حضور در پارالمپیک را کسب کردند.

خاطره و یا نکته مهمی در این مسابقات به خاطر دارید؟
در این مسابقات در پرتاب وزنه موفق به کسب مدال نقره و در پرتاب دیسک، طلا گرفتم، این موفقیت باعث کسب سهمیه شرکت در مسابقات پارالمپیک در بخش پرتاب وزنه شدم که با توجه به حذف رشته پرتاب دیسک در مسابقات پارالمپیک تنها در رشته پرتاب وزنه در این رقابت شرکت کردم.

قبل از اعزام به مسابقات پارالمپیک و برای آمادگی بیشتر چه کاری انجام دادید و هزینه های تمرینات چگونه تهیه می شد؟
جهت کسب آمادگی بیشتر با هزینه شخصی به مسابقات بین المللی دبی رفتم و همچنین با هزینه کمیته پارالمپیک سه ماه قبل از پارالمپیک نیز همراه با سه ورزشکار دیگر با مربیگری مربی اوکراینی در رشت، تهران و باکو اردو برپا کرده و نهایتا به مسابقات پارالمپیک اعزام شدم.

زمانی که موفق به کسب سهمیه پارالمپیک شدید وعده دریافت پاداش ۱۰ میلیون تومانی داشتید، موضوع را پیگیری کردید؟
پاداش ۱۰ میلیونی در ابتدا در سایه فراموشی مسئولین سپرده شد. پس از ۱۰ ماه با پیگیری های مستمر برادرم و یکی از اعضای شورای شهر سی سخت به نام آقای محمد حسین پور، مبلغ ۵ میلیون تومان آن را دریافت کردم.البته همینجا می خواهم از زحمت ها و حمایت های حضرت آیت اله ملک حسینی نماینده ولی فقیه در استان که در این زمینه همکاری صمیمانه ای را داشته، و بارها در این راستا و موارد مرتبط دیگر نامه نگاری و تاکید نمودند نیز نهایت سپاسگزاریم را اعلام کنم.

بالاخره وقتی ۱۰میلیون تومان پاداش به ۵میلیون تومان تقلیل پیدا کرد! چه موقع پرداخت کردند؟
زمان پرداخت آن هم در نوع خود جالب بود. این مبلغ را در زمان بدرقه مسابقات اعزامی پارالمپیک!به من پرداخت کردند(عملا با یک تیر دو نشان را زدند!)اجازه دهید به این نکته هم اشاره کنم که هیچ مبلغی به عنوان هدیه بدرقه برخلاف دیگر ورزشکاران استان های دیگر، دریافت نکرده ام و جالب تر اینکه همین مبلغ را به عنوان پاداش بدرقه در نظر گرفتند؛ این در حالی است که ورزشکاران دیگر استان ها مراسم بدرقه برایشان گرفته و مبالغی نیز در نظر گرفتند!وقتی من به بقیه ورزشکاران همراه؛ عنوان کردم که مراسم بدرقه نداشتم برایشان تعجب آور بود.

از حال و هوای پرتاب معروف ششم! معروف به پرتاب سرنوشت ساز بگوئید؟!
اجازه دهید این نکته را بگویم که تا قبل از حضور در مسابقات پارالمپیک با توجه به رکوردهایی که در مسابقات جهانی ثبت کرده بودم در رنکینگ جهانی رتبه چهارم را داشتم و به همین دلیل این انتظار که در ریو مدال کسب کنم در اذهان وجود داشت.در این دوره از بازی های المپیک، من تا پرتاب پنجم نفر پنجم بودم؛ اما در میان ناامیدی همه! پرتاب ششم پرتاب سرنوشت سازی شد که توانستم ۷۰ سانتی متر رکوردم را افزایش داده و نفر دوم شوم.

خاطرات تلخ شما را درباره نحوه برخوردهای دور از انتظار در پاداش بدرقه!! هم درک می کنیم! مطمئنا مردم عزیز هم استانی نیز این شرایط را می دانند؛ خوب بعد از این موفقیت بزرگ که به استان برگشتید و آن استقبال و واقعا سنگ تمام مردم بزرگ و عزیز هم استانی را یادآور شویم که واقعا لایق قدرشناسی و احترام هستند، استقبال مسئولان استانی از جمله دکتر خادمی و نمایندگان چگونه بود؟!
در مراسم استقبال دکتر خادمی استاندار محترم قول پاداشی را داد و همچنین غلام محمد زارعی نیز قول استخدام را به اینجانب دادند، که در خصوص جزییات آن هنوز توضیحی نداده اند.اما از طرف اداره کل ورزش و جوانان هیچ وعده ای داده نشد.

با این برخوردهای اداره کل! که ناامید نمی شوید؟
خیر! مهمترین انگیزه من برای ادامه کار مردم هستند واز حمایت های آن ها صمیمانه سپاسگزاری می کنم. از مسئولین هم میخواهم که نسبت به وعده هایی که به ورزشکاران مدال آور می دهند متعهدتر عمل کنند.

اجازه بدهید، این خاطره های تلخ را به حرمت بزرگی شما و قدرشناسی مردم رد کنیم! خاطره خوب و اتفاق جالبی در ریو بود که برای شما هیجان انگیز شده باشد؟!
از اتفاقات جالب و غافلگیرکننده ای که در محل مسابقات افتاد حضور دکتر تاجگردون نماینده مردم باشت و گچساران بود! ایشان جهت ملاقات با اعضای تیم پیش از برگزاری مسابقه به محل کمپ آمده بودند؛ اما چون تاریخ برگزاری مسابقه اشتباه به ایشان رسیده بود، زمان دیدار ما یک روز بعد از مسابقه بود که وقتی از کسب مدال باخبر شدند بسیار خوشحال شده و هدیه ای به من دادند که از ایشان سپاسگزارم. این اتفاق برایم غافلگیر کننده و جالب بود.

از ریودوژانیرو فاصله بگیریم و کمی هم صحبت های خودمانی تری داشته باشیم! تب ادامه تحصیل فراگیر این روزها سراغ ورزشکار شناخته شده استانمان هم آمده است؟
در سن ۱۸ سالگی بر اثر بیماری متاسفانه شبکیه چشمم دچار مشکل شد و به خاطر کم بینایی عملا ادامه تحصیل برایم سخت است.

برای تمرین باید بیشتر در سی سخت باشید؛ فضای ورزشی در سطح شهرستان دنا و استان برای شما فراهم بود؟
فضای ورزشی که مختص ورزش دوومیدانی باشد در شهرستان دنا وجود ندارد! از این رو تمرینات خود را در سالن بدنسازی این شهرستان انجام می دهم.

بگذارید سامان پاکباز به جای ما خبرنگاران از مسئولان ورزش استان درخواست امکانات ورزشی کند! فکر می کنید نتیجه چه خواهد شد؟ 
اگر بخواهیم تقاضای امکانات بدنسازی را از مسئولین داشته باشیم، فکر کنم در حد یک شوخی قلمداد شود!!.

سامان پاکباز! عضو تیم ملی است و مدال نقره پارالمپیک را هم بدست آورده است! این جوان ورزشکار محبوب حقوق و مزایایی از سازمان یا نهادی دولتی دریافت می کند؟
وزارت ورزش برای کسانی که در مسابقات پارالمپیک موفق به کسب مدال شدند، مقدار ناچیزی در نظر گرفتند که این مبلغ برای من ۵۰۰ هزار تومان است.با توجه به هزینه های زیادی که در خصوص تمرینات داریم، کاری از پیش نمی برد.

بنابراین ممکن است به پیشنهاد عضویت در تیم از سوی سایر استان ها و یا کشورهای همسایه با شرایط مالی مساعد واکنش مثبتی نشان بدهید؟
با توجه به اینکه مدال پارالمپیک دارم کشورهای دیگر برای عضویت در تیم هایشان قطعا استقبال خواهند کرد، اما اگر در کشور خودم امکانات فراهم باشد ترجبح میدهم در وطن خود خدمت کنم.

بهترین خاطره ای که در ورزش حرفه ای خود تجربه کردید چه بوده است؟
خاطرات زیادی هست اما شاید بهترین خاطره من همین کسب مدال نقره پارالمپیک ۲۰۱۶ برزیل باشد، به طوری که در اوج ناامیدی توانستم مدال نقره را کسب کنم. در این مسابقات تا پرتاب پنجم، من نفر پنجم بودم اما در پرتاب ششم در اوج ناامیدی همه و شانس اخر ۷۰ سانتی متر رکورد افزایش یابد و در نهایت با ۹۸ متر و ۱۵ سانتی متر مدال نقره پارالمپیک را بدست بیاورم.
برنامه شما برای آینده چیست؟
برنامه آینده ام ارتقاء رنگ مدال در رقابت های جهانی لندن است که در مسیر مسابقات پارالمپیک ۲۰۲۰ ژاپن برگزار می شود.
از مسئولین چه انتظاراتی دارید؟
انگیزه من برای ادامه کار خوشحالی مردم است و همواره از آن ها به خاطر دعای خیرشان در این مدت تشکر می کنم و اما از مسئولین میخواهم که اگر وعده ای می دهند، به آن وعدها عمل کنند، زیرا اگر مسئولین به وعده های خود عمل نکنند انگیزه جوانان همسن و سال من کم شده و در آینده دچار مشکل می شوند.
در زمینه مربی مشکل خاصی داشتید؟!

با توجه به اینکه یک مربی نباید هیچ گاه در حالت ایستا باشد و اطلاعاتش باید روز به روز افزایش یابد و در این راستا استفاده از تجربیات مربیان دیگر طی اردو های مختلف می تواند در این راستا راه گشا باشد اما به دلیل مشکلات مالی امکان برگزاری چنین اردوهایی نیست.استفاده از تجربیات مربیان دیگر می تواند به افزایش سطح مربی و طراحی تمرینات باکیفیت و با بازدهی بالا کمک شایانی می کند اما مشکلات مالی سد راه می شود.اردوهایی هم که تاکنون رفتیم با هزینه شخصی بود ما پاییز ۹۱ اردوی به چهارمحال و بختیاری داشتیم که از تجربیات داریوش منصوری استفاده کردیم که نتیجه مستقیم آن کسب مدال کشوری در فاصله ۱ هفته بعد بود. اما دیگر آن تجربه تکرار نشد.
جناب پاکباز، از اینکه وقت خود را در اختیار ما قرار دادید سپاسگزاریم. / هفته نامه روزنما  

انتهای پیام/200