به گزارش کهگیلویه، پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی صبح زاگرس، وقتی بحث سفر هیئت دولت به استان جدی شد فعالین حوزه زنان منتظر اعلام برنامه های معاونت امور زنان ریاست جمهوری و معاونت زنان استانداری در این سفر بودند، اما هرچه گذشت نه برنامه ای اعلام شد و نه اتفاقی افتاد و باز هم زنان در سکوت نظاره گر این سفر بودند.
بله! کاملا درست است. ما در مدت اخیر منتظر اعلام برنامه ها بودیم، ولی پیش بینی مان همین بود که اتفاق افتاد. نمی خواهم ناامید کننده حرف بزنم، ولی بی توجهی دولت به حوزه زنان چیزی است که از ابتدای عمر دولت یازدهم شاهد آن بوده و هستیم. خود خانم مولاوردی که بالاترین سمت را در حوزه زنان دارند، چند وقت پیش در مصاحبه ای اذعان کردند مسئله نان از مسئله زنان برای دولت واجب تر است و اهمیت بیشتری دارد و به همین خاطر است که در این دولت به مسائل زنان پرداخته نشده است. وقتی ما از زبان بالاترین مقام مسئول در امور بانوان این سخنان را می شنویم نمی توانیم منکر این بی تفاوتی و بی توجهی باشیم. در واقع ایشان نگاه و اولویت های دولت را نسبت به مسائل زنان نشان داده اند.

– یعنی شما بی توجهی به زنان در سفر هیئت دولت را ناشی از نگاه کلان دولت می دانید؟

بله و این واقعیت تلخی است. این بی توجهی به حدی است که حتی خود حامیان دولت، فعالین اصلاح طلب و اصولگرا هم گله مند شده اند. پس از عزل الهام امین زاده از معاونت حقوقی ریاست جمهوری، که برخلاف شعارهای دولت بود در خصوص ضرورت استفاده بیشتر از ظرفیت زنان این اعتراضات بیشتر شد. می خواهم بگویم دولت علی رغم ادعاهای خود توجه چندانی به وضعیت زنان و مسائلشان ندارد. این بی توجهی نسبت به مسائل زنان استان ما بیشتر و شدیدتر است. به هر حال استان ما به عنوان یک استان محروم مسائل بیشتر و وضعیت حادتری دارد و نیازمند توجه بیشتری است.

---

– برخی معتقدند معاونت امور بانوان استانداری گام های خوبی برداشته است در این خصوص!

باید بگویم با این گزاره چندان موافق نیستم. معتقدم معاونت امور بانوان استانداری از تحرک و قدرت چانه زنی بسیار پائینی برخوردار است. شما توجه کنید ظرف نیم سال دو بار معاونت امور زنان ریاست جمهوری به این استان سفر کردند. به هر حال علی رغم ضعف دولت در حوزه زنان، حضور معاون زنان دوبار پی در پی در استان فرصت مهمی است که یک مدیر خوش فکر و توانمند می تواند بیشترین و بهترین استفاده ها را از این فرصت ببرد. اما دستاوردهای این دو سفر در فاصله زمانی کم چه بود؟ امور بانوان استانداری کدام برنامه های خود را حین این دو سفر پیگیری کرد؟ من از مسئولین می پرسم اصلا سفر اول خانم مولاوردی در زمستان ۹۴ به استان دستاوردی داشت؟ آیا دستاورد آن چیزی جز هزینه های سنگینی بود که متحمل شدیم؟ طبق گفته ها و شنیده ها سفر ایشان چیزی حدود ۲۰۰ میلیون تومان هزینه داشت، سفری که حتی به اندازه هزینه هایش دستاورد نداشت. هزینه های سفر هیئت دولت را هم که خودتان بسنجید. اگر شما بنرهای سطح شهر را دیده باشید شاید متوجه عمق هزینه ها بشوید. هزینه نگه داری از این بنرها، چون بالاخره به علت نارضایتی های که برخی از مردم داشتند این بنرها را پاره می کردند و مجبور شدند عده ای را برای نگه داری از آنها به کار بگیرند! هزینه یک ماه تعطیلی کتابخانه امام علی که برای اسکان همراهان رئیس جمهور در حال آماده شدن بود و هزینه ای که صرف خود سفر رئیس جمهور شده، همه این هزینه ها را بگذارید کنار همدیگر و بعد ببینید آورده سفر به استان ما آیا به اندازه همین هزینه ها هست یا نه! حرفی بین مردم پیچیده است که می گویند هزینه چهار سفر دولت قبلی به استان به اندازه هزینه همین یک سفر رئیس جمهور به استان ما نبود و برای هر چهارتای آن سفرها به اندازه این یک سفر بنر چاپ نشد، آن هم بنر به نام ستاد مردمی استقبال! سوال این است که کدام ستاد مردمی؟ کدام قسمت از مردم؟ چرا ما که جزئی از مردم هستیم هیچ ستاد مردمی نمی دیدیم و یا هزینه هایی که مردم تقبل کرده باشند برای این برنامه ها را ندیدیم؟ آیا این فریب مردم نیست که از هزینه بیت المال بنر چاپ کنند و بنویسند ستاد مردمی استقبال؟ ستاد مردمی اگر واقعی است چرا فعالیت و هزینه کردن مردم را نمی دیدیم؟ اصلا چرا بنرها پاره می شدند؟ چیزی که ما داریم می بینیم نارضایتی است از وضعیت اقتصادی و هزینه هایی که در این سفر شده است و باید با آورده های آن سفر سنجید. حالا همه این هزینه ها را با آورده ها برای مسائل زنان مقایسه کنید.

– در این سفر نمایشگاه توانمندسازی زنان با حضور خانم مولاوردی افتتاح شد که دومین نمایشگاه امور بانوان استانداری است. این را چطور ارزیابی می کنید؟

این نمایشگاه یک نمایشگاه صنایع دستی بود. سوال این است که همان توانایی هایی که زنان ما در گذشته داشتند و در کنار دیگر امور زندگی خود به آن مشغول بودند، را آورده و گفتند توانمندسازی زنان یا چیز جدیدی برای عرضه داشتند؟ آیا شما آنها را توانمند کرده اید یا این توانایی از قدیم وجود داشته است و شما آن را به تصویر کشیده اید؟ این توانمندسازی معطوف به چه زمینه هایی بود؟ زمینه های اقتصادی؟ شرایط فرهنگی؟ کدام قشر توانمد شده است؟ توانمندسازی زنان بدسرپرست و بی سرپرست بود و یا زنان معمولی بودند که در موقعیت عالی خود یک توانایی ویژه شان نیز شکوفا شده است؟ می خواهم بگویم این توانمندسازی باید مبتنی بر خلاهای شناسایی شده و برای پر کردن آنها بوده باشد. آیا خلاها شناسایی شده اند و مبتنی بر آنها توانمندسازی زنان رخ داده یا نه همینطور یک نمایشگاه صنایع دستی را راه اندازه کرده و این نام را بر آن نهاده اند.

– یعنی شما معتقدید این نمایشگاه آنگونه که نامش می گفت کارکردی نداشت؟

ببینید این دست کارها بیشتر نمایشی و نمادین هستند، که عمدتا برای سرپوش گذاشتن بر نقاط ضعف و بی توجهی های مسئولین انجام می شود. این در حالی است که مسائل زنان باید منطقه ای بررسی شود، مبتنی بر شرایط هر منطقه! من بارها این را گفته ام که هر منطقه ای شرایط خاص خودش را دارد! منطقه ما منطقه محرومی است که مسائل زنان هم در آن به شدت مغفول مانده است، زنان ما معضلات بسیاری دارند که به هیچ کدام نه رسیدگی می شود و نه توجهی به آنها می شود. مسائل زنان حاشیه نشین، بحث خودکشی ها، محرومیت از ارث، ازدواج های اجباری، خشونت های خانگی، پائین بودن کرامت و شان زن و مسائلی از این دست. در اینچنین شرایطی مسئولین می آیند و می روند بدون هیچ توجهی و نهایت کارشان افتتاح یک نمایشگاه است! خانم مولاوردی در این سفر حتی یک نشست با فعالین زنان نداشتند و به راحتی و در سکوت کامل از کنار وظایف و مسئولیت های خود گذشتند و معاونت امور بانوان استانداری ما هم که نشان داد قدرت چانه زنی مناسبی در این شرایط ندارد. البته میزان قدرت چانه زنی در گرو برنامه و شناخت شرایط و داشتن برنامه است. یعنی شما اگر محیط و شرایط خود را بهتر و بیشتر بشناسید و برنامه های بیشتری داشته باشید می توانید هنگام حضور مسئولین و دولتی ها با چانه زنی برنامه ها و کارهای خود را به پیش ببرید! اما اگر اینطور نباشید طبیعی است که فرصت ها را یکی پس از دیگری از دست می دهید. در واقع انفعال امور بانوان استانداری در دو سفر خانم مولاوردی نشانگر بی برنامگی و کم تخصصی آنها بود و طبیعی است که در چنین شرایطی تحرک و قدرت چانه زنی امور بانوان هم پائین بیاید. دولت که بی توجه به مسائل زنان، امور بانوان استانداری هم که بی تحرک! حال چه کسی باید به فریاد زنان ما برسد خداعالم است.

– در هفته های اخیر نشستی با حضور زنان فعال، نماینده بویراحمد و دنا و معاونت امور بانوان استانداری برگزار شد که فعالین زنان به آن هم انتقادات جدی داشتند و بازخوردش را در رسانه ها هم دیدیم. این نشست را چگونه ارزیابی می کنید؟

علی رغم اینکه من این نشست را یک نشست نمادین می دانم، یعنی نشستی نمی بینم که از سر دغدغه برگزار شده باشد و مسائل زنان برای آنها دغدغه فکری و یا جز اولویت هایشان باشد، ولی باز هم از برگزاری آن خوشحالم. در واقع خوشحالم که صدای مطالبه گری فعالین حوزه زنان ما که در چند ماه اخیر شدت و نظم بیشتری گرفته بود به گوش مسئولین رسیده و باعث شده است که آنها کمی احساس نیاز کنند و بفمهمند توجه به حوزه زنان جدی است. علی رغم اینکه چهره های فعال حوزه زنان و کسانی که دغدغه مسائل زنان را داشته و دارند مثل مسئولین ان جی او ها، مسئولین هیئات خانگی که در حال حاضر بار اصلی مواجهه با مسائل زنان بر عهده آنهاست و چهره های رسانه ای و خبرنگاران شاخص این عرصه در نشست حضور نداشتند و علی الظاهر نشست، نشستی گزینشی و فرمایشی بوده است ولی با این حال شروع خوبی است و نشان می دهد که تلاش ها و اعتراضات گسترده اخیر در رسانه ها از سوی فعالین مسئولین را به نوعی وادار کرد که به حوزه زنان توجه نشان بدهند و حتی برای حفظ ظاهر هم که شده، نشست هایی برگزار کنند که این خودش جای تقدیر و تشکر دارد.

– در واقع شما معتقدید که این نشست حاصل تلاش های فعالین زنان بود!

بله! به این اعتقاد دارم. شما اگر فضای رسانه ای استان را پس از سفر اول خانم مولاوردی در زمستان ۹۴ رصد کنید می بینید که اعتراضاتی در فضای رسانه ها نسبت به بی توجهی به مسائل زنان شکل گرفت که در گذشته به صورت پراکنده در رسانه ها وجود داشت. گزارشات انتقادی پس از سفر خانم مولاوردی و بعد یادداشت های رسانه ای را ما در آن فضا دیدیم. در واقع می خواهم بگویم خبرنگاران و فعالان زن استان و کسانی که دغدغه مسائل زنان برایشان مهم بود با برگزاری میزگردها، نشست ها، نوشتن یادداشت و گزارش فضایی را در رسانه ها به وجود آوردند که در نتیجه این تلاش مسئولین صدای اعتراض زنان را شنیده و نتوانستند به بی توجهی خود به این حوزه مهم ادامه بدهند. شما اگر به مطالبات مطرح شده از سوی بعضی زنان در همان نشست هم توجه کنید می بینید که چه مطالبات به حق و دقیقی را مطرح کردند که امیدوارم مسئولین به آنها توجه جدی کنند.

– عده ای در رابطه با وعده های نماینده بویراحمد و دنا در آن نشست که در خصوص اعتبارات شغلی سخن گفتند انتقاد داشتند.

خب آن انتقادات به جا بود! در حالی که ما مسائل عمده و مهمی در حوزه زنان داریم، نماینده محترم بدون توجه به این مسائل بحث از اشتغال زنان و حضور در مناصب مدیریتی می کنند. سوال این است که آیا اولویت اساسی در استان ما مسئله اشتغال زنان است؟ اگر این نشست نشستی کارشناسی شده و دقیق و معطوف به هدفی خاص بود قطعا باید از قبل گزارشاتی به نماینده محترم در خصوص وضعیت زنان ارائه می شد تا ایشان مبتنی بر مسائل موجود به برنامه ریزی بپردازند نه اینکه با توسل به نخ نما شده ترین مسئله که بیشتر به درد تبلیغات انتخاباتی می خورد خود را آشنا و دغدغه مند نسبت به مسائل زنان نشان داد. مبتنی بر همین مسئله است که همنوا با بسیاری از فعالین عرصه زنان من هم معتقدم که این نشست نشستی معطوف به حل مسائل زنان نبود، و تنها برای گریز از انتقادات صریح و به حق فعالین جامعه زنان که در ماه های اخیر بر حجم آنها افزوده شده است برگزار شد. هرچند باز هم می توان با مطالبه گری بیشتر بر عمق توجه به مسائل زنان افزود و آن را از سطح عبور داد.

– فعالین زنان در ادامه مسیر فعالیت خود چه کارهایی باید انجام بدهند؟

ببینید بحث مطالبه گری در جامعه زنان بسیار مهم است. اینکه بدنه جامعه زنان ما با محوریت زنان فرهیخته مطالبه گر باشند. این مطالبه گری خودش نشان داد که اگر پیگیر باشیم جامعه مسئول برای اینکه زیر سوال هم نرود مجبور است بخشی از نیازهای شما را ولو اینکه به ضرورت آنها هم معتقد نباشد بررسی کند و به آنها پاسخ بدهد. در این صورت ناخودآگاه قسمتی از مسائل و مشکلات زنان ما حل خواهد شد. حداقل این تلاش ها این است که فرهنگ سازی می شود برای نسل بعدی ما که آنها بتوانند مسائل را حل کنند. البته این مطالبه گری با مطالبه گری که تنها مدیر کل زن استان در پیام خود برای دعوت از زنان برای استقبال از رئیس جمهور مطرح کردند فرق دارد. باید بگویم اولا صحبت ایشان حاکی از نگرانی از عدم استقبال از رئیس جمهور بود! در واقع پیام های ایشان و دیگر مسئولین به صورت ناخودآگاه نشان می داد که نگران بودند و این خانم می خواست با آن پیام تحرکی در جامعه زنان ایجاد کند که حداقل بخشی از این نگرانی از عدم استقبال را با انگیزشی که در جامعه زنان ایجاد می کنند برطرف کنند. و بعد سوال من از این خانم این است که آیا در مراسم استقبال از رئیس جمهور فرصتی برای حرف زدن به زنان داده می شد؟ چه نوع مطالبه گری در مراسم استقبال وجود داشت که ایشان برای بحث استقبالریال زنان را تشویق می کنند به آن؟ مگر ماشین رئیس جمهور و همراهانش به زنی که نامه به دست برای استقبال رفته بود و قصد داشت به گفته شما مطالبه گری کند توجهی کرد؟ ماشین رئیس جمهور با سرعت هرچه تمامتر از کنار آن زن رد شد! چرا شما که زنان را برای مطالبه گری به مراسم استقبال دعوت کرده اید اعتراضی نکردید؟ نکته بعد اینکه مگر خانم مولاوردی در این سفر نشستی با زنان داشته و به آنها و مسائلشان توجه کردند؟ کدام مطالبه از سوی شما که زنان را دعوت می کردید به نمایندگی از جامعه زنان مطرح شد؟ آیا پس از دیدن بی توجهی خانم مولاوردی و حضور ده دقیقه ای در یک نمایشگاه صنایع دستی خود را موظف به اعتراض و انتقاد نمی دانستید؟ سوال بعد من این است که مگر در سفر پیشین خانم مولاوردی به یاسوج کسی از زنان ما اجازه صحبت در حضور ایشان یافتند تا مطالباتشان را مطرح کنند؟ مگر برنامه برنامه ای از پیش تعیین شده نبود؟ حتی من یادم هست در آن جلسه یکی از خانم های فعال استان، می خواستند صحبت کنند ولی اجازه صحبت به ایشان داده نشد و ایشان با اصرار و بدون اجازه مسئولین جلسه بالا رفتند و صحبت کردند و گفتند که هیچ توجهی به مسائل زنان در استان ما نمی شود.

شما چطور پس از آن جلسه اعتراضی نکردید در خصوص مطالبات زنان که حضور در مراسم استقبال را در راستای مطالبه گری زنان توجیه می کنید؟ مطالبه گری برای جایی است که به زنان ما فرصتی برای صحبت داده شود وقتی قرار نیست فرصتی داده شود، این مطالبه گری یعنی چه؟ برای خود من هم سوال است که منظور ایشان از مطالبه گری چیست!

– البته صحبت ایشان نشان از نفوذ گفتمان مطالبه گری زنان که با تلاش های فعالین زنان زنده شده است دارد، چه اینکه حتی مسئولین هم مجبور شده اند خود را حامی این گفتمان نشان داده و از آن برای پیشبرد اهداف خود استفاده کنند.

بله! قطعا. به هر حال موج مطالبه گری در جامعه زنان زنده شده و این گفتمان شکل گرفته است و ورود مسئولین به این گفتمان نشان از عمق و نفوذ آن در لایه های مختلف جامعه دارد. یعنی مسئولین می بینند که زنان کم کم و به آهستگی در حال طرح مطالبات و خواسته های خود هستند و این مسئله برایشان جدی است. می خواهم بگویم فعالین زنان گفتمان مطالبه گری در این عرصه را زنده کرده اند جوری که خود مسئولین هم ناچار شده اند از این گفتمان استفاده کنند زیر پرچم آن بایستند و ما اثرات آن را در برخی کنش ها و واکنش های مسئولین می بینیم./کبنا